چکیده:
منابع بزرگ دانش ، تاریخ و فرهنگ امم عالم که بنوعی، میراث پیشینیان تلقی میگردد، متن محور است و پیوند فکری و فرهنگی مردمان امروز با گذشتگان ، غالبا از راه تصحیح ، مطالعه و «فهم درست » این متون میسر میشود. از سویی، یکی از مولفه های مهم در زمینه فهم درست ، اهمیت توجه به «دلالت سیاق » در بازخوانی متون است . این مقاله ، ضمن طرح مساله ، برای ایضاح مطلب به بررسی مصیبت نامه عطار پرداخته است که چندی است با مقدمه ، تصحیح و تعلیقات دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی بچاپ رسیده است . اما برغم دقت نظر و تیزبینی مصحح محترم ، تصحیح و گزارش چند بیت همچنان محل تردید و تامل است که پس از ذکر مقدمات ، به آنها اشاره خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
(شناخت مکتبهای ادبی، ٦١٨-٦٢١) در شناخت سبکهای شعر فارسی، بجای "مکتب " معمولا از اصطلاح "سبک "- البته نه در معنای سبک شخصی، بلکه در معنای "سبک دوره ای"یا "سبک جغرافیایی"- استفاده شده است و آثار ادبیات فارسی را براساس شیوه ها و ویژگیهایی که در دورانهای مختلف تاریخ ادبیات ایران بوجود آمده اند و اصطلاحا "سبک "نامیده میشوند تقسیم بندی میکنند.
" (بنیاد شعر نو در فرانسه ، ص ٤٤) ٣-٢- "مکتب ادبی"یک مقوله غربی و اروپایی است ولی "سبک ادبی " ریشه و اساس عربی دارد و در ایران برای نشان دادن گرایشها و شاخه بندیهای متفاوت ادبی و شعری از این اصطلاح (سبک ) استفاده شده است .
ب : نیم نگاهی اجمالی به معرفی جریانهای شعری ایران در قرن بیستم (از انقلاب مشروطه تا کنون ): ١- جریانهای شعری دوره مشروطه غیر از گروه "شاعران سنتگرای محض " سه جریان شعری نوپا در دوره مشروطه مشهود است : ١-١- جریان شعری نیمه سنتی (سنتگرا در فرم بیرونی و نوگرا در محتوای شعر): اکثر قریب به اتفاق افراد منتسب به این جریان شعری، از تحصیل کردگان ادیب و از روشنفکران سیاسی تشکیل شده بودند و علیرغم دگراندیشیهای سیاسی و اعتقاد به لزوم تحول در محتوای فکری و مضامین شعر، نوعی تعصب و تعهد نسبت به سنتهای ادبی در آنها وجود داشت که "بنا به عادت معهود نمیخواستند و یا نمیتوانستند از زبان فاخر و پر صلابت شعر سنتی فارسی دست بردارند.
" (ادبیات معاصر فارسی، ١٨) شعر فارسی برای اولین بار، نخستین تجربه های خام شعر آزاد اروپایی را – البته با تفاوتهایی- در شعر شاعران این جریان شعری تجربه میکند و شعر ایران با شعر جهان همگام میشود.