چکیده:
زمینه و هدف: در جوامع صنعتی از قدرت و نفوذ شبکه خویشاوندی کاسته شده و بسیاری از کارکردهای آن به سایر نهادهای اجتماعی واگذار شده است. در ایران، شبکه خویشاوندی در کنار خانواده هستهای بوده و از این خانوادهها پشتیبانی میکند. در همین راستا، این پژوهش با هدف تبیین نقش شبکه خویشاوندی در استحکام خانواده هستهای شهر تهران انجام پذیرفته است. روش: این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش پیمایشی انجام پذیرفته است. جامعه آماری این تحقیق، خانوادههای مستقر در مناطق مختلف شهر تهران (1، 4،16، 6 و 22) بوده که برابر آمار، حدود 600 هزار واحد است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران،400 نفر تعیین که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهبندی شده انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه محقق ساخته بوده و پایایی آن با ضریب 9/0 آلفای کرونباخ و اعتبار تحقیق با روش اعتبار صوری تایید شده است. یافتهها: براساس آزمون فرضیهها، ارتباط بین استحکام خانواده هستهای با متغیرهای کارخانگی، مراقبت و نگهداری، حمایتهای مالی و اقتصادی، ازدواج و زاد و ولد، کنترل اجتماعی، مشارکت در وقایع مهم زندگی، اوقات فراغت، مشارکت سیاسی و اوقات فراغت دارای سطح معناداری است. نتیجهگیری: نتایج نشاندادکه شبکه خویشاوندی در ایران همچنان دارای کارکرد و نقش است و خانواده هستهای همچنان ارتباط خود را با شبکه خویشاوندی حفظ کردهاند و خانواده هستهای با این که جدا از هم هستند، اما ارتباط خود را با شبکه خویشاوندی حفظ و از سوی خویشاوندان خود مورد حمایت قرار میگیرند.