چکیده:
تقریبا کلیه تحریم های کنونی علیه ایران حاصل، ملاحظات سیاسی داخلی آمریکا برای جلب رضایت گروه های ذینفوذ طرفدار اسراییل در آمریکا است. مهمترین اتهامات آمریکا علیه ایران، یعنی حمایت ایران از تروریسم بین المللی، مخالفت خشونت آمیز با روند صلح اعراب- اسراییل و توسعه سلاح های کشتار جمعی (و موشک های حامل این سلاح ها)، همه در اصل بهخاطر اسراییل است. دولت آمریکا رسما این رفتارها را ناپذیرفتنی میداند و در تلاش است تا از طریق اعمال تحریم ها به اهداف خود دست یابد. با تصویب قانون تحریمهای ایران بعد از انقلاب اسلامی، آمریکا به وسیله سه طرح داماتو، کینگ و طرح اقدام یهودیان ایپک بعد جدیدی به اقدامات تحریمی خود افزود. «قانون تحریم های جامع ایران» بر مبنای «قانون دموکراسی کوبا» مصوب سال 1992 تنظیم شد و داماتو با استفاده از این قانون که در آن شعبات خارجی شرکتهای آمریکا از تجارت با ایران ممنوع شده بودند؛ قانون تحریم ایران را تنظیم و تقدیم کرد. در همان زمان که طرح قانونی داماتو در دستور کار مجلس سنا قرار داشت و حامیان بیشتری را به خود جلب میکرد، پیتر کینگ نماینده مجلس نمایندگان در 23 فوریه سال 1995 طرح قانونی مشابهی را به مجلس نمایندگان تقدیم کرد. در این بین «کمیته امور عمومی آمریکا و اسراییل» (ایپک) از طریق بسیج نفوذ خود موظف به پیشبرد منافع اسراییل در آمریکا شد. در این مقاله برای بررسی قانونی سازی تحریم های جمهوری اسلامی ایران به موضوع طرح ها و قوانین داماتو، کینگ و طرح اقدام ایپک میپردازیم.
خلاصه ماشینی:
افزون بر این ، کمیته مذکور تلاش های تاثیرگذار و اعمال نفوذ برای برقراری تحریم های ثانویه علیه شرکت هایی که با ایران روابط تجاری داشتند را نیز در دستور کار خود قرار داد.
در «قانون منع گسترش تسلیحاتی ایران- عراق» و قوانین گوناگون مقابله با تحریم های اتحادیه عرب علیه اسراییل نیز این ممنوعیت ها را داریم (٤ ,١٩٩٥ APIAC) قانون داماتو طبق طرح قانونی داماتو، سناتور داماتو بیان می دارد: «آمریکا هر شخص یا واحد خارجی را که به امر تجارت کالا یا فن آوری با ایران مبادرت کند» مجازات می کند.
Jewish institute for national security affairs (JINSA) وقت آمریکا می خواهد از همه توان دیپلماسی خود برای اجرای مقررات پیش بینی شده در این قانون برای جلب همکاری دیگر شرکای خارجی استفاده کند (١٩٩٥ Iran brief) .
سرانجام طرح داماتو و کینگ با دستورالعمل رئیس جمهور کلینتون،کینگ و داماتو موافقت کردند که لوایح قانونی خود را که تحریم هایی را علیه شرکت های خارجی طرف معامله با ایران مقرر می داشتند، موقتا از دستور کار کنگره خارج سازند به شرط آن که دولت کلینتون متعهد شود در اجلاس سران گروه هفت کشور صنعتی با تلاش خود حمایت متحدان آمریکا را برای برقراری تحریم های چندجانبه به دست آورد.
استوارت ای آیزن اشتات ١، معاون وزیر امور خارجه در امور اقتصادی، تجارت و کشاورزی در اعلام تغییر سیاست آمریکا از استدلال دوگانه دولت کلینتون استفاده کرد که «فروش مواد غذایی و دارو از آمریکا به ایران به نفع مردم ایران است و حداقل بخشی از منابع مالی ایران به عوض آن که صرف خرید تسلیحات شود برای خرید این اقلام مورد استفاده قرار می گیرد» (٢ ,Boycott law bulletin).