چکیده:
سنجش کیفیت سکونتی به عنوان بخش مهمی از کیفیت زندگی، به مثابه ابزاری برای ارزیابی سیاستگذاری ها و برنامه ریزی های شهری است تا زمینه ای برای اقدامات آینده فراهم آورد. بنابراین این پژوهش بر کیفیت محیط اجتماعی و فیزیکی محلات مسکونی شهر رشت متمرکز شده که با استفاده از رویکرد رضایتمندی سکونتی در قالب تکمیل پرسشنامه میدانی، به روش توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی انجام گرفته است.
پایایی پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شده و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری همچون تحلیل مسیر و آزمون T تک نمونه ای تحلیل شده اند. بر اساس نتایج حاصل، در محیط اجتماعی، شاخص های مسئولیت در قبال سرزندگی محله و اعتماد به کسبه در بهترین شرایط و شاخص های حقوق کودکان، حقوق حیوانات و تمایل به ماندن در محله در صورت کسب شرایط اقتصادی بهتر، در سطح نامطلوب قرار گرفته اند و در محیط فیزیکی، شاخص های نظافت معابر محله و نظافت مردم در محله در مطلوبترین وضعیت و شاخص های کیفیت مبلمان شهری در محله، وجود درختان و سایه آنها، ایمنی مربوط به تردد اتومبیل، آسفالت و سنگفرش معابر و زیبایی نمای ساختمان ها پایین تر از سطح متوسط کیفیت قرار گرفته اند. به طورکلی، ساکنین از محیط اجتماعی راضی اما از محیط فیزیکی ناراضی بوده اند. هم چنین در محیط اجتماعی، شاخص های حقوق کودکان در محله و برآوردن انتظارات توسط محله و در محیط فیزیکی، شاخص های نظافت مردم در محله و زیبایی نمای ساختمان ها بیشترین تاثیر را بر رضایت ساکنین دارند و به طورکلی از نظر ساکنین، اهمیت محیط اجتماعی و محیط فیزیکی تقریبا برابر است.
خلاصه ماشینی:
بر این اساس نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که در شهر رشت ، در محیط اجتماعی ، به ترتیب شاخص های مسئولیت در قبال سرزندگی محله ، اعتماد به کسبه در محله ، رفت وآمد راحت زنان، احساس آرامش در محله ، تعداد جمعیت محله ، شباهت وضعیت اجتماعی -اقتصادی، نبود جرم و جنایت در محله ، نبود سر و صدای همسایگان، حقوق زنان، تمایل به ماندن در محله ، اعتماد در محله ، همبستگی در محله ، دلبستگی به محله ، نبود ارازل و اوباش، رفتار مطبوع ساکنین در محله ، مانند دانستن محله با خانه خود و احساس افتخار به محله در سطح مطلوب، شاخص های برآوردن انتظارات توسط محله ، همکاری با شهرداری و احساس عضویت در گروه یکسان در محله در سطح متوسط کیفیت و شاخص های حقوق کودکان، حقوق حیوانات و تمایل به ماندن در محله در صورت کسب شرایط اقتصادی بهتر، نامطلوب ارزیابی شدهاند و در محیط فیزیکی ، به ترتیب شاخص های نظافت معابر محله ، نظافت مردم در محله ، روشنایی معابر محله ، نبود آلودگی صوتی ، نبود بویزننده و وجود فضاهای متنوع در محله در سطح مطلوب، شاخص های آبگرفتگی معابر محله ، عرض معابر و پیادهروهای مناسب در سطح متوسط کیفیت و شاخص های کیفیت مبلمان شهری در محله ، وجود درختان و سایه آنها، ایمنی مربوط به تردد اتومبیل ، آسفالت و سنگفرش معابر و زیبایی نمای ساختمانها در محله ، پایین تر از سطح متوسط کیفیت قرار گرفته اند.