چکیده:
غزل قصیدهای در 66 بیت که دو سال پیش در طی مراسمی در عصر عاشورا، این شعر با اشک و آه سروده شده و همان شب در محفلی به همان مناسبت در جمع همشهریان طالقانی شاعر، و یکی دو روز بعد در محفل محققان در دفتر میراث مکتوب، حضور اساتید و معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خوانده شد و مورد استقبال گرمی قرار گرفت؛ اینک، در این دفتر که به نام نامی اباعبدالله الحسین علیه السلام رقم خورده است، دگربار، منتشر میگردد.
خلاصه ماشینی:
که با بیان رساش خبر رساند به آفاق و ماسوای حسین هنوز از پس این قرنها به گوش رسد به سرفرازی و آزادگی ندای حسین تمام سروقدان حماسه در تاریخ فدای سرو سرافراز و دلربای حسین فسوس بر دل هرکس زداغ او خون نیست خوشا کسی که ضمیرش شد آشنای حسین «شدم زدست تو شیدای کوه و دشت و هنوز» نیافتم به دل آرامشی ورای حسین «علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن» شفاست ذکر مهنا و جانفزای حسین بلی«خلاصه جان خاک آستانة اوست» چرا که صیقل روح است خود صفای حسین «من آن نیام که دهم نقد دل به هر شوخی» از ابتدا شدهام مست و مبتلای حسین «در خزانه به مهر وی و نشانة اوست» خصوص بستة آن زلف مشکسای حسین «سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد» به مجمع شهدا ساز غمزدای حسین «بیار باده که در بارگاه استغنا» نداشت ساقی غم می به اشتهای حسین مرا به بندگی خواجة جهان انداخت غزلقصیدة ناقابلم برای حسین چه غبطه میخوریای اهل شعر بر احسان تو نیز تکیه کن اکنون به متکای حسین در انتهای سخن لال میشود شاعر که بغض کرده گلویش ز ابتلای حسین