چکیده:
مقدمه: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی گروهدرمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر پرخاشگری و رفتار پرخطر نوجوانان پسر بیسرپرست انجام شد.
روش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون - و پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. از بین مراکز نگهداری نوجوانان پسر بیسرپرست در سطح شهر مشهد، دو مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد. پرسشنامههای پرخاشگری و رفتار پرخطر از اعضای این دو مرکز اخذ شد. افرادی که یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بودند بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ۱۶ نفر بهعنوان گروه آزمایش و گروه کنترل انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزینی شدند. گروه آزمایش گروهدرمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی را به مدت هشت جلسه 90 دقیقهای دریافت کرد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. در پایان از هر دو گروه پسآزمون اخذ شد. آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که گروهدرمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری و رفتارهای پرخطر نوجوانان بیسرپرست از نظر آماری معنادار بود.
نتیجهگیری: این پژوهش نشان داد که گروهدرمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بهعنوان یک درمان موثر، میتواند برای نوجوانان بیسرپرستی که به علت عدم شبکه حمایتی خانواده به رفتارهای پرخطر مانند بزهکاری و پرخاشگری فیزیکی و کلامی دچار هستند، مفید واقع شود.