چکیده:
در روزگار ما شاید بیش از هر مقطع تاریخی دیگری مسئلۀ اقلیتها ذهن اندیشمندان و دستاندرکاران سیاست را درگیر کرده است. اینکه اقلیتها چه نقش و جایگاهی در پیشبرد پروژۀ دموکراسی دارند؟ پرسش اصلی این مقاله است. در این مقاله ضمن ارائۀ تعریف جدیدی از مفهوم اقلیت که الهامگرفته از فلسفۀ سیاسی دلوز و گوتاری است تلاش میکنیم تا ابعاد گوناگون «موقعیت ویژۀ» اقلیتها در جوامع دموکراتیک امروزی را بررسی کنیم. بر مبنای چشماندازی که در برابر ما گشوده خواهد شد، سیاست بدیلی را برای دفاع از حقوق اقلیتها پیشنهاد خواهیم کرد که نه تنها جایگزینی کارآمد برای جنبشها و جریانهای اجتماعیسیاسی ملهم از «سیاست هویتی» باشد؛ بلکه مسیر شالودهشکنی از دوگانۀ اکثریتاقلیت را هموار کند. در نهایت نشان خواهیم داد که چگونه با کنارگذاشتن انگارههای پیشین در رابطه با هویت اکثریت و هویت اقلیت تصویر بیسابقهای از دموکراسی جلوهگر میشود که اصل «اقلیتشدن» در بَطن جریان انقلابی آن قرار دارد.
This article studies the second phase of liberalization of Turkey’s economy، society and political institutions. The procedure resulted in crucial role of the Justice and Development Party (AKP) in Turkey’s power structure. In the years 2002-14، the Justice and Development Party (AKP) failed to follow up and organize liberalization of economic and society along with each other. In the past eras، especially in the years of presidency of Kenan Evren and Turgut Özal، economic liberalization took place irrespective of social indices. The most important sign of Turkey’s renovation was evident in the era of the Justice and Development Party (AKP)، manifested in linkage of social، structural and economic subjects in the process of power liberalization and economic action.
The priorities of renovation and development of the structural and social grouping and of government in Turkey were based on the nature of traditional society and renovation procedures. In the era of militarists’ rule the ground was prepared for the bureaucratic development and formation of the bureaucratic action. However، such a procedure merely resulted in reforms in the years 2001-14. This article studies connection between national income، economic growth، amount of investment، trade balance based on the scheme of imports and exports with Gross Domestic Production of Turkey.
خلاصه ماشینی:
در حالی که تلاش جنبش های اجتمـاعی دفـاع از حقـوق اقلیـت هـا اسـت و معطـوف بـه روشن سازی ابعاد گوناگون این نامساوی اکثریت اقلیت و در نهایت کنارگذاشتن شکل محاسـبۀ ناهمسانیهای درکنشده و شناسایینشده باشد، ملاحظه میکنیم که در «سیاست هویتی»، تأکید بر بازشناسی و دفاع از هویت ذات باورانۀ اقلیت ها در واکنش نسبت به قدرت و سلطۀ اکثریـت است .
«نظریۀ چشم انداز فمینیستی» ادعا میکند از نظر معرفــت شــناختی تجربــۀ اجتمــاعی زنــان مــیتوانـد شــناخت و فهــم بــه مراتــب دقیــق تــر و واقع گرایانه تری را از جهان پیرامون برای ما فراهم کنـد، بـه شـرط آنکـه از راه لنزهـای نظریـۀ فمینیسم مفهوم سازی شود؛ زیرا «موقعیت اربابان » یا همان موقعیت مردان در نظام مردسـالارانه ظاهرا به دلیل منافع مرتبط با آن همواره تجربه ای یک سویه را ارائه میدهد که نتیجۀ آن تصـاویر تحریف شده ١ در رابطه با واقعیت نابرابری در روابط اجتماعی و حتی شکل ارتباط ما با طبیعت است .
با این حال نمیتوان از فرصتی چشم پوشی کـرد کـه موقعیـت تاریخیاجتماعی اقلیت ها برای گسست از جریان اصـلی و نقـد ترتیبـات اجتمـاعی جـاری در اختیار آن ها قرار داده است ؛ زیرا اقلیت ها به یک معنا هرگز به طور کامل در بدنۀ جامعه جـذب نمیشوند و با بروز هر بحران ، شکاف های اجتماعی و بیاعتمادی بنیادین اکثریت نسبت به این گروه ها آشکار میشود (٧١-٧٠ :٢٠٠٨ ,Rumbaut Menjivar ).