خلاصه ماشینی:
به همین نسبت، مهمانیهای دربار و پیک نیکهای تشریحی بهطور مطبوعی در تصاویر نسخ خطی از قرن یازدهم به این سو نشان داده شدهاند و نیز از سوی مأموران اروپایی به دربار شاهان صفوی قرون شانزدهم و هفدهم به بعد<FootNote No="181" Text=" برای نمونه نک:Marianna Shreve Simpson, Persian Painting and Patronage.
"/> امنیت نسبی حکومت قاجار که از سوی اقا محمد خان در سال 1786 آغاز شد، این زمینه را به وجود آورد که مهمانی در دورهٔ پادشاهی دو تن از مهم ترین جانشینانش، فتحلی شاه ( 1834-1797) و ناصرالدین شاه (1896-1848)، رشد و نمو یابد، به ویژه با زمینهٔ مهمان نوازی که یکی از مهم ترین ویژگی های زندگی اجتماعی ایرانی است.
یکی از آنها برای نمونه اسکات جان مک نیل<FootNote No="192" Text=" Scot John McNeill"/> بود که یک دورهٔ متمایز را در ایران از سال ۱۸۲۳ تا ۱۸۴۲، ابتدا به عنوان افسر پزشکی، بعد به عنوان دیپلمات و در نهایت به عنوان سفیر ویژه و تامالاختیار در دربار تهران بین سالهای ۱۸۳۶ و ۱۸۴۲ را تجربه نمود.
"/> او بسیار مشتاق فن آوری اروپایی دوربینهای عکاسی بود و دوربینهایی که از ملکه ویکتوریا و تزار نیکلاس اول<FootNote No="218" Text=" Tsar Nicholas"/> دریافت کرده را به عنوان هدیه برای پدرش محمد شاه در سال ۱۸۴۴ ارسال نمود و خودش نیز یک عکاس غیر حرفه ای مشتاق گشت.
"/> با این حال، ناصرالدین شاه نخستین حاکم ایران بود که دیدارهای رسمی گستردهای از اروپا داشت که شرح آنها را در سه دفتر خاطرات سفرش ضبط نمود.