چکیده:
پژوهش‌ها گویای رابطه مثبت دینداری با آسایش و سلامت جسمی و روانی اند. پژوهش پیش رو به بررسی ارتباط «نگرش به دین» (شامل باورها و مناسک دینی) با «آسایش درونی» (شامل شادی، رضایت از زندگی، و حرمت خود) از طریق «امید» و «معنای زندگی» می‌پردازد. 493 دانشجو از رشته‌های مختلف دانشگاه‌های تهران به صورت غیر تصادفی انتخاب شدند و به این پرسشنامه‌ها پاسخ دادند: «مقیاس شادی درونی»، «مقیاس رضایت از زندگی»، «مقیاس حرمت خود روزنبرگ»، «مقیاس نگرش مسلمانان به دین»، «آزمون هدف در زندگی»، و «مقیاس امیدواری». یافته‌ها نشان دادند که نگرش به دین با شادی، رضایت از زندگی، حرمت خود، امیدواری، و معنای زندگی رابطة مثبت دارد. آزمون سوبل نقش واسطه‌ای امیدواری و معنای زندگی را در روابط نگرش به دین با شادی، رضایت از زندگی، و حرمت خود تائید کرد. امید و معنا جوهرة دین قلمداد شده‌اند. نتایج پژوهش حاضر گویای آن‌اند که جوهرة دین به آسایش انسان‌ها کمک می‌کند.
The researches have confirmed that religiosity has a positive relationship with comfort and physical and mental health. This study tried to investigate the relationship between the attitude to religion (including religious beliefs and rites) and inner comfort (including happiness, life satisfaction, self-esteem) through hope and the meaning of life. 493 students in different fields of study were non-randomly selected among the universities of Tehran and answered the following questionnaires: The scale of inner happiness, the scale of life satisfaction, the Rosenberg's self-esteem scale, the scale of Muslims' attitude to religion, the test of purpose in life, and the scale of hope. The findings indicated that the attitude to religion has a positive relationship with happiness, life satisfaction, self-esteem, hope, and the meaning of life. The Sobel test confirmed that hope and the meaning of life play a mediator role in the relationship of attitude to religion with happiness, life satisfaction, and self-esteem. Hope and meaning are the essence of religion. This study concluded that the essence of religion helps the humans' comfort.
(
, 
, 
)
