چکیده:
شناسایی شخصیت حقوقی مستقل برای شرکت های تجاری و تبیین مسئولیت محدود (در شرکت های سرمایه) برای سهامداران و شرکای شرکت منتهی به طراحی یک ساختار سازمانی برای شرکت شده است . این خصیصه موجب تحمیل ریسک فعالیت های تجاری از جمله ریسک های ناشی از ایرادات سازمانی شرکت به اشخاص ثالث می گردد . این ایرادات ناظر به عدم رعایت کلیه ضوابطی است که ناشی از قواعد آمره حقوق شرکت ها و قواعد قراردادی آن مثل اساسنامه است . ضمانت اجرای درون سازمانی نقض این قواعد، قابلیت ابطال اقدامات و تصمیمات اتخاذ شده است . اما این بطلان به علت تفاوت بنیادین حقوق تجارت و حقوق مدنی از حیث ایجاد و انتقال حق و تکیه حقوق تجارت به ایجاد و انتقال ظاهری حق در برابر اشخاص ثالث قابل استناد نمی باشد . این مسئله مثبت قاعده ای تحت عنوان «منع توسل به ایرادات سازمانی شرکت در برابر اشخاص ثالث» است که منجر به «استنادناپذیری» «ایرادات سازمانی شرکت» در برابر «اشخاص ثالث با حسن نیت» می گردد .
خلاصه ماشینی:
در این مقاله تلاش خواهد شد تا در راستای تبیین یک نظریه حمایتی در برابر ایرادات قابل طرح شرکت در برابر اشخاص ثالث ابتدا به شناسایی مفهوم سازمانی شرکت و ضرورت رعایت قواعد حاکم بر شرکتها و ضمانت اجرای تخلف از آنها پرداخته و سپس مبانی حمایت از اشخاص ثالث و مفهوم و مصادیق اشخاص ثالث از حیث نظری بررسی و در پایان ضمن مرور رویکرد the doctrine of separate corporate personality limited liability قانون ایران و تطبیق آن با مقررات شرکتهای انگلیس، به تبیین تئوری حمایتی مزبور و شرایط اعمال آن اشاره شود.
اما در خصوص ایرادات مربوط به فقدان اختیارات مدیران شرکت همان طور که قبلا بیان گردید، قانونگذار در ماده 105 قانون تجارت 1311 اختیارات مدیران را برای نمایندگی و اداره شرکت اصل قرار داده است، اما در عین حال امکان محدود ساختن اختیارات مدیران در اساسنامه را پیشبینی نموده و این محدودیتها در مقابل اشخاص ثالث نیز قابل استناد است.
بند 1 ماده 40 قانون شرکتهای 2006 انگلیس نیز به ضرورت حسننیت اشخاص طرف قرارداد شرکت اشاره نموده و آن را شرط لازم برای عدم استناد به ایرادات مربوط به فقدان اختیارات مدیران قرارداده است، اما در عین حال در ماده 41 قانون مزبور معاملات مدیران یا وابستگان مدیران را با شرکت به علت ثالث تلقی نشدن، در صورتی که بدون رعایت قواعد شرکت باشد قابل ابطال دانسته است.