چکیده:
همه موجودات عالم آ یینه جمیع اسما و صفات الهی هستند و هر موجودی ظهور یک اسم و اسم همان معنا است. انسان معمار (جانشین الهی) دارنده صفت خلاقیت، فاعلیت و ولایت، طراح و سامان دهنده فضای حیات برای تعالی و تکامل انسان ها است، معمار (فاعل) با اسمای تقابلی جمالی و جلالی زیبا یی و عظمت لطف و قهر، طرح خود را به منصه ظهور می رساند که، هر دو صفت جمالی و جلالی تحت ولایت الهی و تعامل معمار با هستی بروز و تجلی پیدا میکند. هر نقش و خیالی که مرا در نظر آید حسنی و جمالی و جلالی بنماید 2 معمار مختار در فرایند طراحی با سه ابزار روحی، فکری، و حسی در اختیار خود و تحت افاضه خالق که فیضش به طور مطلق در همه مخلوقات جریان دارد و در تعامل با محیط، طرح خود را ابداع و خلق میکند.
جهان را سر بسر آ یینه ای دان به هر یک ذره ای صد مهر تابان
چو آیات است روشن گشته از ذات نگردد ذات او روشن ز آیات