چکیده:
مقبول می نماید که برای مواجهه با هر متن متعلق به عرصه فلسفه سیاسی یونان کلاسیک (یونانی که ضرورتا و به صورت بدیهی مترادف غرب نیست) و از آن جمله گفت وگوی “به اصطلاح” (چرا که بر اساس خوانش لاتین کلاسیک از عنوان اثر جمهوری” مراد و معادل گذاری شده و سپس مصطلح می شود) “جمهور” افلاطون با دانایی و شناخت قبلی روبه رو بشویم. البته شناخت و دانایی اصولی و هویتی به این معنا که از کلیات پرهیز کرده و مشخصا به ممیزات هویت بخشی که این متن را به افلاطون مرتبط می کند و به آن صبغه افلاطونی در تمایز با هر هویت دیگر می دهد آگاهی پیدا کنیم. در این راستا در پی آن خواهیم بود که در چند شاخه به هم تافته و مرتبط تارو پودهای متن به اصطلاح جمهور را مطرح نماییم.
خلاصه ماشینی:
در يک نگاه کلي و اوليه مي توان گفت که بافتار يا متن به اصطلاح ”جمهور“ از به هم بافتن تار و پود توسط مؤلفي مشخص شکل گرفته است ، يعني مؤلفه هايي وجود دارد که مؤلف به صورت کيفي آنها را درهم تنيده و يک متن خاص را شکل مي دهد و ما براي مواجهه با متن به خصوصيات و ويژگي هاي عناصر تشکيل دهنده آن ، يا همان تار و پود، به صورت توأمان بايد آگاهي و شناخت مناسب قبلي پيدا کنيم .
الف - متن ويراستاري شده زماني که بر اساس حدس علمي مذکور در قدم اول به صورت ساده و اوليه آنچه به لحاظ ”بصري “ با آن روبه رو هستيم متني است ”نوشتاري “ که مي تواند به زبان يوناني قديم يا ترجمه به يکي از زبان هاي غير آن باشد که مي توانيم آن را ”بخوانيم “؛ اگر چه مي تواند براي ما متن خوانده نيز بشود و ما ”شنونده “ باشيم ولي در اين حالت هم در اساس متن نوشتاري در سر جاي خود وجود دارد و در اين ترديدي نيست .
) اما طرح مسئله از آن روست که نشان دهيم تلقي اثر به عنوان رساله – بر اساس تعريف پيش گفته - ريشه امروزين نداشته و در خود فضاي يونان و پس از عرضه اثر افلاطون به شاگرد وي ارسطو باز مي گردد و چون گفت وگويي بودن اثر يکي از تارو پودهاي تشکيل دهنده متن جمهور است و اين خصوصيت در تمايز کامل از رساله قرار داشته و خلط يا بيجا به کار بردنش اشتباهي بزرگ است ضروري مي نمايد با خوانش درون متني از جمهور متناسب با بحث حاضر تلقي افلاطون از گفت وگو به عنوان قالب و صورت متن او را نشان دهيم و جالب آنکه سرنخ هاي مرتبط با اين مقوله در خود اثر مورد نظر در بخش يا کتاب اول به عنوان ”پيش درآمد“ وجود دارند.