چکیده:
مذهب و ایمان جنبه های مهم تجربه بشری هستند. بنابراین اهمیت دارد که به نقش باورهای مذهبی در زندگی زناشویی پرداخته شود. هدف این مطالعه مقایسه و بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و عمل به باورهای دینی با سازگاری زناشویی طلاب و دانشجویان بوده است. طرح این پژوهش علی ـ مقایسه ای بوده و آزمودنی ها شامل 200 نفر (50 زوج دانشجو و 50 زوج طلبه) بودند که با نمونه گیری در دسترس از دانشجویان دانشگاه یزد و مدارس علمیه یزد انتخاب شدند.ابزارهای پژوهش، مقیاس جهت-گیری مذهبی بهرامی، پـرسشنامـه معبد و سـازگـاری زنـاشـویـی (DAS) است.داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند بین جهت گیری مذهبی و سازگاری زناشویی رابطه وجود دارد. سازگاری زناشویی با مذهب گرایی، همبستگی مثبت و با سازمان نایافتگی مذهبی، همبستگی منفی دارد. بین عمل به باورهای دینی و سازگاری زناشویی در هر دو گروه رابطه وجود دارد. همبستگی عمل به باورهای مذهبی با سازگاری زناشویی، بیشتر از همبستگی جهت گیری مذهبی با سازگاری زناشویی است. طلاب نسبت به دانشجویان از جهت گیری مذهبی، عمل به باورهای دینی و سازگاری زناشویی بالاتری برخوردارند و این سازگاری به دلیل داشتن توافق و ابراز محبت بالاتر از گروه دانشجویان نیست بلکه به دلیل رضایتمندی زناشویی بیشتر است. در نتیجه افراد مذهبی به دلیل باورهای مذهبی از رضایتمندی زناشویی و سازگاری بالاتری برخوردار هستند. هم چنین اعمال و باورهای مذهبی در افزایش رضایتمندی و سازگاری زناشویی، فرایند حل تعارض و گذشت و بخشندگی تاثیر دارند. همبستگی مثبت عمل به باورهای مذهبی، از طریق باورهای ضد طلاق و باور به این که خدا حامی زناشویی است توجیه می شود.
خلاصه ماشینی:
مقايسه و بررسي رابطه جهت گيري مذهبي و عمل به باورهاي ديني با سازگاري زناشويي در طلاب و دانشجويان The Comparison and Relationship between Religious Orientation and Practical Commitment to Religious Beliefs with Marital Adjustment in Seminary Scholars and University Students دکتر رويا رسولي * *.
هدف اين مطالعه مقايسه و بررسي رابطه جهت گيري مذهبي و عمل به باورهاي ديني با سازگاري زناشويي طلاب و دانشجويان بوده است .
طلاب نسبت به دانشجويان از جهت گيري مذهبي ، عمل به باورهاي ديني و سازگاري زناشويي بالاتري برخوردارند و اين سازگاري به دليل داشتن توافق و ابراز محبت بالاتر از گروه دانشجويان نيست بلکه به دليل رضايتمندي زناشويي بيشتر است .
به همين منظور فرضيه هاي زير تدوين شده است : ١- بين جهت گيري مذهبي و سازگاري زناشويي رابطه وجود دارد.
با توجه به جدول ٣ طلاب نسبت به دانشجويان از جهت گيري مذهبي بالاتري برخوردارند که اين يافته با پژوهش آذربايجاني (١٣٨٥) هماهنگ است .
در اين پژوهش جهت گيري مذهبي طلاب ، دانشجويان دانشگاه تهران و دانشجويان دانشگاه آزاد با هم مقايسه شد که نشان داد جهت گيري مذهبي گروه ١ بيشتر از گروه ٢ و ٣ است ، اما بين گروه ٢ و ٣ تفاوت معناداري نبود.
مبحث فوق با پژوهش مهدوي کني (١٣٨٧) مبني بر اين که بين آموزه هاي ديني مبلغ مذهبي و مؤلفه هاي مورد نظر در سبک زندگي رابطه وجود دارد همسو است .