بررسی فساد سیاسی و رابطه آن با توسعه سیاسی از منظر جامعه‌شناسی سیاسی مقاله

جوزف نای، حفظ مشروعیت سیستم سیاسی در طول زمان را، توسعه سیاسی دانسته و شاخص­های آن را حاکمیت قانون، پاسخگویی، شفافیت، کنترل، اعتماد سیاسی، رقابت سیاسی سالم، انتخابات آزاد و منصفانه همراه با نهادسازی می­داند. عدم توانایی در کنترل و محدود کردن فساد، معمولاً دوران گذار به توسعه سیاسی را با مشکل روبرو خواهد ساخت. توسعه نیافتگی سیاسی به تقویت و افزایش فساد سیاسی به صورت هم­افزایی منجر شده و رابطه این دو نیز به صورت یک چرخه در طول دوره­های متعدد تکرار خواهد شد. در این بررسی منظور از فساد سیاسی، سوء استفاده از قدرت واگذار شده توسط کارگزاران سیاسی و دولتی در راستای تامین منافع شخصی با هدف افزایش قدرت یا ثروت است. در این مطالعه، فساد سیاسی و رابطه آن با توسعه سیاسی از منظر جامعه­شناسی سیاسی، به روش اسنادی و کتابخانه­ای مورد بررسی قرار گرفته است و نتیجه گرفته شده است ­که: فساد سیاسی، عدم توسعه و عدم توسعه، متقابلاً فساد سیاسی را به وجود می­آورد. فساد سیاسی نقش منفی بر فرایند توسعه سیاسی داشته و چالش­های اساسی برای سیستم سیاسی و شهروندان آن فراهم می­سازد. هم­چنین فساد سیاسی، اعتماد شهروندان نسبت به سیستم را کاهش و سیستم سیاسی را با کاهش مشروعیت روبرو خواهد کرد.

بررسی فساد سیاسی و رابطه آن با توسعه سیاسی از منظر جامعه شناسی سیاسی 1 پرویز احدی 2 محمد غفاریان گبلو عزیز جوان پور٣ 4 صمد نوجوان تاریخ دریافت مقاله : ١٣٩٧/٥/٢٩ تاریخ پذیرش نهایی مقاله : ١٣٩٧/٧/١٨ چکیده جوزف نای، حفظ مشروعیت سیستم سیاسی در طول زمان را، توسعه سیاسی دانسته و شاخص های آن را حاکمیت قانون ، پاسخگویی، شفافیت ، کنترل ، اعتماد سیاسی، رقابت سیاسی سالم ، انتخابات آزاد و منصفانه همراه با نهادسازی میداند. در این بررسی منظور از فساد سیاسی، سوء استفاده از قدرت واگذار شده توسط کارگزاران سیاسی و دولتی در راستای تامین منافع شخصی با هدف افزایش قدرت یا ثروت است . ادبیات نظری پیرامون ارتباط میان پدیده فساد و رشد اقتصادی را میتوان به دو گروه تقسیم کرد: اول ، نظریه هایی که معتقدند فساد قادر است از طریق دور زدن قوانین و مقررات ناکارآمد و انعطاف ناپذیر تحمیل شده توسط دولت (خصوصا در کشورهای کمتر توسعه یافته ) بـه افزایش رشد اقتصادی منجر شود. بر این اساس سطح بالای فساد معمولا در کشورهایی مشاهده شده است که درحال تجربه کردن فرآیند توسعه سیاسی و اقتصادی هستند که این امر به وجود نامطمئن ناکارآمدی نهادهای سیاسی و افزایش فرصت های همزمان با آن است . معضل دیگر عبارت است از این که در سیستم های غیر دمکراتیک و شبه دمکراتیک (نئوپاترمونیال ) که در آن ها قدرت سیاسی در اصل در جهت تعقیب منابع نخبگان حاکم به کار میرود افزایش کارآیی دولت در اصل ممکن است خود نسبت به توسعه ملی زیان بخش باشد و ممکن است منجر به کسب امتیازات مالی برای نخبگان حاکم شود.