بررسی رابطه بین اندازه دولت و رشد اقتصادی در ایران: برآورد منحنی آرمی مقاله

بدون دخالت دولت، رشد و رسیدن به سطح بالای ثروت اقتصادی دست یافتنی نیست. جوامعی که سطح نسبتا بالایی از فعالیتهای اقتصادیشان را دولت در انحصار خود داشته است، به علت ایجاد بوروکراسی، رانت جویی، فساد و ناکارایی، نتوانسته اند به رشد اقتصادی چشمگیر برسند. ساده تر می توان گفت که دخالت صفر یا صد درصد دولت در اقتصاد هر کدام به عللی متفاوت رشد اقتصادی را محدود می کنند. امروزه، برخلاف دهه هشتاد، اقتصاد دانان بر موضوعاتی همچون اندازه بهینه دولت و کوچک سازی اندازه دولت متمرکز شده اند. نقطه عطف مطالعات جدید در این زمینه منحنی ریچارد آرمی است. این منحنی بیانگر رابطه ای غیرخطی (درجه دوم) و دارای نقطه ماکزیمم بین اندازه دولت و رشد اقتصادی است. بر این اساس، در تحقیق حاضر اندازه ای از دولت ایران که به حداکثر رشد اقتصادی منجر شود، بهینه معرفی شده است. با استفاده از داده های دوره زمانی 1338-1383، پس از اجرای آزمون رمزی، به برآورد منحنی آرمی پرداخته ایم. نتایج حاصل از برآورد منحنی بیانگر این است که رابطه بین اندازه دولت و رشد اقتصادی غیرخطی (درجه دوم) و دارای نقطه ماکزیمم است. اما نتیجه مهمتر آنکه اندازه کنونی دولت در ایران بزرگتر از اندازه بهینه آن است و باید اقداماتی در جهت کوچک سازی و منطقی کردن آن انجام داد.