خلاصه ماشینی:
"این در حالی است که امروزه اساس زراعت پیشرفته جهان بر اصول تجارت و سازماندهی، یعنی مدیریت آگاه پایه گذاری شده است، بطوری که از طریق طراحی و اجرای برنامههای علمی و صریح زراعی به تولید و عرضه محصولات زراعی به طور تجارتی دست یافتهاند؛چرا که عدم توجه به اقتصادی بودن کار یعنی تداوم تجریجی زوال تولید در طول زمان.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) چنان که در جدول مشاهده میشود با افزایش تعداد عوامل نیروی انسانی(با ثابت بودن سرماتیه و وسعت مزرعه)سهم هر یک از کارگران ابتدا افزایش پیدا میکند و تا سومین خدمه زراعی همچنان حالت صعودی را نشان میدهد؛اما از چهارمین فرد به بعد سهم هر خدمه زراعی شروع به تنزل میکند تا جاییی که در ششمین فرد درآمد حاصله از مزرعه نمیتواند هزینههای کارگری را جبران کند؛یعنی حالت غیر اقتصادی و تضرر؛همچنان که اکثر کشاورزان چغندر کار ما را در بر گرفته به وجود میآید.
پس در تولیدات زراعی کار در مورد هر یک از عوامل متغیر دارای حدی معین است و زمانی که عملکرد به آن حد و سطح برسد کشاورز مجبور خواهد شده از متغیرهای دیگر استفاده کمد و از به کارگیری کود اضافی خودداری کند.
به تجربه ثابت شده در کشت چغندر قند روی زمین حاصلخیز و تا اندازهای سفت و رسی اگر از بذر پلیگرم بجای بذر منوگرم استفاده شود میزان محصول اندکی افزایش پیدا میکند ولی اگر بذرپاشی خود تنظیم نشودو مقدار بذر بیش از حد معین به مزرعه پاشیده شود، مسلما نه تنها محصول کمتری خواهیم داشت، بلکه اتلاف دانهها و تکرار عملیات تنک و غیره، ضرر بیشتری را به جای نفع عاید کشاورز خواهد کرد."