خلاصه ماشینی:
به کار رفته نمی توان یافت) در کنار باریک بینی های دیگر و بهره گیری از ترفندهای هنری مانند توجه به لحن شخصیت ها (برای نمونه رعایت زبان کودکانه در: «من پسته!») تناسب های زیبایی شناسانه (مانند: «کودک چو پسته می خندید با یک دهان پر از پسته» که با غافلگیری خبری نیز همراه شده است و پایانی زیبا را برای شعر رقم زده است) از ویژگی های غزلِ یادشده و بسیاری از غزل های دیگر سیمین است» («مردی همیشه عاشق»، ص ۱۷-۱۹).
اما سایه در ترانه سرایی نیز مانند غزل سرایی کم گوی و گزیده گوی بوده است و با باریک بینی و انگیزة هنری به سرودن همان شمار اندک ترانه های خود پرداخته است و شاید از همین روست که همان چند ترانة او (از جمله «سرگشته» یا «تو ای پری کجایی» و «سپیده» یا «ایران ای سرای امید» که در دومین شمارة «به ترنم و ترانه» به بررسی آن پرداختیم) بلندآوازه و ماندگار شده اند.
» با آهنگسازی محمدجواد ضرابیان و خوانندگی همایون شجریان تا ترانة بسیار نامدار این روزها «چرا رفتی؟» (آهنگساز: تهمورس پورناظری - خواننده: همایون شجریان) که بر روی یکی از مثنوی های روزگار جوانی سیمین ساخته شده است: چرا رفتی؟ چرا؟ من بی قرارم به سر سودای آغوش تو دارم نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟ ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟ (چلچراغ، ص ۱۲۵) چنین می نماید که دوستداران موسیقی هم «سیمین شاعر» را بیش از «سیمین ترانه سرا» می پسندند.