چکیده:
تنوع بخشی به عنوان روش رشد و توسعه سازمان ها یکی از استراتژی های اصلی شرکت های چند کسب و کاره محسوب می شود.کسب و کارها می توانند از طریق تنوع مرتبط یا غیر مرتبط ایجاد شده یا توسعه یابند. تنوع مرتبط سبب برخورداری از هم افزائی یا اشتراک استفاده منابع خواهد شد. مزایا و معایب یا دلایل له و علیه تنوع در تحقیقات متعددی مورد اشاره بوده اند. شیوه سنجش تنوع از مقولاتی است که از ابتدای طرح موضوع تنوع بخشی مطمح نظر محققین بوده و چندین روش نیز ارائه شده اند. عمده روش ها متکی به استفاده از نظام های بین المللی طبقه بندی کالا یعنی SIC و ISIC هستند. این مقاله درصدد ارائه و تبیین مبانی و مفاهیم تنوع بخشی و اشاره به شیوه های اندازه گیری آن به عنوان نقطه شروعی بر مطالعات تنوع بخشی در سازمان های ایرانی است.
خلاصه ماشینی:
هیل و جونز (1998) بیان می‌کنند که شرکت‌ها زمانی دست به تنوع بخشی می‌زنند که تولید منابع مالی وجریانات نقدی آنها فزون‌تر از وجوه لازم برای حفظ مزایای رقابتی در کسب و کار اصلی‌شان باشد.
تحقق اقتصاد تنوع ([19] Economies of Scope): از این رویکرد زمانی استفاده می‌شود که دو یا چند واحد کسب و کار منابعی مانند تحقیق و توسعه و بازاریابی را به اشتراک گذاشته باشند.
تلاش برای رشد و کسب ارزش افزوده: سازمان‌ها ممکن است به فرصت‌های رشدی آگاه باشند که با استفاده از کسب و کار اصلی و فعلی شرکت قابل دست یابی نباشند به همین منظور لازم است که دست به تنوع بخشی زده، که از این طریق می‌توانند به سود و ارزش دست پیدا کند.
"Entropy Measure of Diversification and Corporate Growth", The Journal of Industrial Economics, 27,pp 359-369, 1975.
این مقاله چندین طرح را جهت بررسی تاثیر پروژه‌های شش سیگما بر نوآوری و عملکرد موسسات با استفاده از نظریه‌های مدیریت فرآیند و مدیریت کیفیت، پیشنهاد می‌کند.
هدف از این مقاله توسعه چارچوب نظری جهت تعیین تاثیر برنامه‌های شش سیگما بر نوآوری و عملکرد شرکت‌ها است.
تفکرات اخیر درباره مدیریت پروژه با پروژه‌هایی سروکار دارد که مجموعه‌ای از عملکردها با هدف ارائه محصولات و یا خدمات با کیفیت بهتر به مشتریان است که این کار را از طریق ادغام با سایر فعالیت‌های سازمانی و بهره‌برداری موثر از منابع انجام می‌دهد.
این مقاله در درجه اول بر تاثیر پروژه‌های شش سیگما بر نوآوری و عملکرد شرکت‌ها تمرکز نموده است.
(
, 
, 
)
