خلاصه ماشینی:
با وجود آن که رویکرد تشکیکی او و شماری دیگر از پژوهشگران همانند وی مورد انتقاد منتقدانی قرار گرفته، اما نمی توان انکار کرد که پرسش های پاتریشیا کرون و نگرش تحلیلی و مطالعات مقایسه ای وی و در عین حال تشکیک در اصالت متون «غیرمستقل» و در عوض تکیة او بر منابع غیراسلامی معاصر با حوادث تاریخی صدر اسلام هنوز هم اهمیت دارد؛ کما این که تلاش او برای دریافت فهمی مستقل و در واقع تلاش برای بازسازی فهم متون، در عمل شیوة او و یکی دو تن از همکارانش را شیوه ای کاملاً متفاوت و بارز در اسلام شناسی غرب در چند دهة اخیر جلوه داده است.
سبب تفاوت آنچه ما فی المثل در ایران در این حوزه تولید کرده ایم با آنچه کرون در این کتاب ارائه داده این است که او تئوری پردازی های خود را در این کتاب تا آنجا که توانسته است بر اساس شناخت منابع قرار داده؛ و از آن جمله آنچه دربارة سهم اندیشة ایرانی در منظومة اندیشة سیاسی اسلامی نوشته است متکی است بر منابع اصلی و محصول شناختی است که بی واسطه و یا باواسطه (بر اساس تحقیقات و پژوهش های ایرانشناسی متعلق به پیش از اسلام) از این موضوع دارد و نیز از تحولات دو سدة نخستین و به ویژه دوران اواخر عصر اموی و آغاز عصر عباسی؛ کما این که به درستی جریانات، مذاهب (رجوع شود به تصوير صفحه) و گرایش های مختلف دینی، مذهبی و فکری متأثر از ادیان و مذاهب ایرانی پیش از اسلام و همچنین ادبیات دوران ساسانی و ادبیات ترجمه شده به عربی را می شناسد.
(
, 
, 
)
