چکیده:
یکی از ویژگی های افراد مقاوم در برابر رویدادهای تنش زا برخورداری از حمایت شخصی- اجتماعی است. این پژوهش با هدف بررسی نقش حمایت شخصی و اجتماعی بر احساس امنیت زنان باردار ساکن در مناطق زلزله زده انجام شده است. روش اجرای این پژوهش به صورت کیفی و از نوع پدیدارشناسانه است و برای جمع آوری داده ها از مصاحبهی عمیق نیمهساختاریافته استفاده شده است. نمونهی پژوهش دربرگیرندهی 12 نفر از زنان باردار با تحصیلات دیپلم و پایینتر بود که از جامعهی مادران 25تا 30سالهی منطقه زراعی شهر سرپلذهاب به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها منجر به تولید 2 طبقه اصلی، 8زیر طبقات و 46 کد استخراجی گردید. طبقه اصلی نخست« عوامل حمایت کننده شخصی» بود که زیر طبقات توانمندی های شخصی ، ارزش های شخصی، نقش تجارب شخصی،اعتقادات شخصی و واگویی های شخصی را در بر می گرفت. مضمون طبقه دوم «عوامل حمایت کننده اجتماعی» است که از زیر طبقات ارزش های اجتماعی، حمایت های اجتماعی و حمایت خانوادگی تشکیل شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که زنان باردار که زلزله را تجربه کرده اند، عوامل حمایت کننده اجتماعی از جمله " ارزش های اجتماعی، حمایت های اجتماعی، حمایت های خانوادگی" و عوامل حمایت کننده شخصی بر احساس امنیت زنان ارتقاء بخشید.
خلاصه ماشینی:
طبقه اصلی نخست «عوامل حمایت کننده شخصی» بود که زیر طبقات توانمندیهای شخصی (پذیرش موقعیت دیگران ، پذیرش واقعیت ، پذیرش موقعیت بحران ، صلابت و اقتدار در برابر سوگ ، مهارت مواجهه در برابر بحران ، پذیرش و انطباق با سبک جدید زندگی، عادیسازی مسائل بحرانی و لزوم قناعت )، ارزش های شخصی (صبر در برابر مشکلات و مصائب ، امید داشتن به پروردگار، امیدواری به آینده ، عشق به پروردگار، عشق به همسر، عشق به فرزندان ، عشق به دیگران و احساس خود ارزشمندی)، نقش تجارب شخصی (تجربه تنهایی، تجربه کردن سختیهای دیگر و به اشتراک گذاشتن تجارب شخصی با دیگران )، اعتقادات شخصی (اعتقاد به خدا، اعتقاد به آخرت ، اعتقاد به دعا، اعتقاد به آیات قرآن ، اعتقاد به نشانه های غیرمادی، اعتقاد به قضا و قدر الهی، اعتقاد به اینکه دنیا محل گذر است ، آمیختگی اندوه و شادی در این دنیا، اعتقاد به امانت بودن نعمت های الهی در دست بندگان ، اعتقاد به تسلیم محض پروردگار بودن ، اعتقاد به امتحان الهی و اعتقاد به حکمت پروردگار) و واگوییهای شخصی (جایگزینی کلمات منفی با کلمات سازنده ، تغییر افکار منفی به افکار امیدبخش و خودگوییهای امیدبخش ) را در بر میگرفت .
همچنین یافته های تحقیق عادیسازی مسائل بحرانی را از دیگر عوامل حمایت کننده شخصی برآورد کرد همان گونه که شرکت کننده شماره ٢ میگفت : «تقریبا یک روز بعد از زلزله که همه داشتند عزیزانشان رو خاک میکردند همه گریه میکردند؛ دختر خودم زیاد گریه میکرد و بیتاب بود عصبانی شدم بهش گفتم دیگه از این کارا نکن میشه عادتت .