تاثیر تمرین‌های ایستگاهی و مهارتی بر پرخاشگری و افسردگی کودکان کار مقاله

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره ورزش‌های ایستگاهی و مهارتی بر متغیرهای روان‌شناختی پرخاشگری و افسردگی کودکان کار و خیابان شهر تهران بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کودکان کار و خیابان منطقه 12 شهر تهران در سال 1394 بود که تعداد 72 کودک پسر در رده سنی 10 تا 13 سال به شیوه در دسترس از دو خانه کودک جهت انجام این مطالعه در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه افسردگی بارلو بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون tگروه‌های مستقل و tهمبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد که دو شیوة بازی‌های ایستگاهی و مهارتی می‌توانند تاثیر معناداری بر کاهش پرخاشگری و افسردگی کودکان کار و خیابان داشته باشند اما بین میزان تاثیر دو روش تمرینی بر کاهش متغیرهای روانی تفاوت معنی‌داری دیده نشد. لذا توصیه می‌شود با اصلاح برنامه‌ریزی‌های اجتماعی، شرایط آموزش و حضور در فعالیت‌های ورزشی برای تمام کودکان کار و خیابان فراهم گردد.