خلاصه ماشینی:
فریدون رهنما حضور نافذ و پرمعنای خود را در ذهن اشخاصی حفظ کرد که کمتر و کمتر شدند و به اینجا رسید که وقتی شنیدم شبی برای فریدون رهنما و یادآوری جایگاه او در نظر گرفته شده است، تعجب کردم و این چیزی نیست جز، عادت به جفا کردن، عادت به فراموش کردن و این عادت بسیار ناپسندیده ای است.
اشاره کردم به اینکه تندر کیا و فریدون رهنما و هوشنگ ایرانی و امثال او کسانی بودند که بنایی را گذاشتند که خود فرصت تماشای برافراشته شدن آن بنا را پیدا نکردند و فاجعه در اینجاست که نسل های بعدی هم از کنار این بنا بی اعتنا گذشتند و گمان نکردند که پی این بنا کی و توسط چه کسی ریخته و ساخته شده است.
دوم اینکه با یادآوری کسانی که در میان ما بودند شاید این جفا منقطع شود چون عادتمان داده اند که هر چیزی را به شکل دیگری ببینیم و در ذهن ما طوری جا می افتد که ما فاصلۀ اصلی خود را نمی توانیم درک کنیم.