چکیده:
بیکاری جوانان یکی از مسائل مهم و اساسی مبتلابه نظام سیاست‌گذاری اجتماعی در کشور است و یکی از مفاهیم اصلی در بررسی این مسئله مفهوم NEET است که به جوانانی اشاره دارد که درجایی شاغل نبوده و در حال تحصیل یا مهارت‌آموزی نیستند. پژوهش حاضر با هدف ارائه تعریف مفهوم NEET و زیرگروه‌های آن و بررسی مولفه‌های زمینه‌ساز آن در ایران به انجام رسیده است. شیوه انجام تحقیق کیفی بوده و از روش پژوهش اسنادی استفاده شده است که در آن داده‌ها و اطلاعات مربوط به بازار کار ایران از منابعی چون مرکز آمار ایران؛ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی و سازمان‌های بین‌المللی ازجمله سازمان بین‌المللی کار مرور و بررسی شده‌اند.
نتایج تحقیق نشان می‌دهد نرخ NEET در ایران حدود 23 درصد بوده و این نرخ در زنان حدود 5/ 2 برابر مردان است و در بین زنان 29-25 ساله بیشتر از سایر گروه‌های سنی دیده می‌شود (2/ 43 درصد). برحسب تحصیلات، افراد 29-25 ساله دارای تحصیلات کارشناسی بیشتر در معرض NEET شدگی قرار دارند. زندگی در مناطق دور از مرکز و یا مهاجرت از روستا به شهر و از شهرهای بزرگ به‌کلان‌شهرها از دیگر مولفه‌های پیش‌بینی کننده NEET شدن جوانان هستند.
علاوه بر این، عامل سیاسی شامل سیاست‌های توسعه‌ای دولت‌ها و پیامدهای آن‌ها، سیاست‌های جمعیتی و آموزشی نامناسب و عدم اجرای درست طرح‌های اشتغال ازجمله وام خوداشتغالی، بنگاه‌های کوچک و متوسط زودبازده و کارورزی از مولفه‌های ساختاری اصلی هستند که منجر به افزایش نسبت NEET در جمعیت جوان ایران در سال‌های اخیر شده‌اند.
One of the key concepts in the issue of Unemployment is the concept of NEET, which refers to young people who are not employed and who are not educating or training. The purpose is to present the definition of the concept of NEET and introduce its subgroups, and examine the components of its creation in Iran. The research method is qualitative and documentary method has been used in which the data and information about the labor market of Iran from reliable sources such as the Center for Statistics of Iran, International Labor Organization and etc.
Results show that the NEET rate in Iran was estimated at 23%, and this rate in women is 2.5 times higher than that of men. Also, among women between the ages of 25-29, it is more common (43.2%) than other age groups. In terms of education, people aged 25 to 29 years undergoing postgraduate education are more likely to develop NEETs. Living in remote areas or migrating from village to city and from big cities to metropolises are another components of the youth's emerging NEET.
The political factor includes the developmental policies of governments and their implications, inadequate demographic and educational policies and failure to properly implement of employment plans such as Self-employment loans, SMEs and Internship are the main structural components that have led to an increase in the proportion of NEETs in the young population of Iran in recent years.
(
, 
, 
)
