چکیده:
کودتای 28 مرداد 1332 از جمله حوادثی است که بر افکار و عمق احساسات عمومی ایرانیان تأثیر گذاشته و درون‌مایه‌ای از احساسات نومیدانه، سرخوردگی و دل‌مردگی را به ارمغان آورد که گرمای مرداد را به سردی زمستانی بی‌روح مبدل کرد. در این برهه از زمان که داستان، نقاشی و هنرهای دیگر در بازتاب واقعیت‌های اجتماعی، هنوز چندان جدی گرفته نمی‌شدند، شعر به مثابه پرچمدار هنر و فرهنگ چونان آیینه‌ای که توان بازتاب بسیاری از مسایل اجتماعی آن روز را داشت، ابزار اِبراز تعهد شاعرانی چون اخوان ثالث قرار گرفت. او شیوه و شگردهای «تمثیل‌های شاعرانه» را در اشعار نیمایی خود، بر اساس یأسی فلسفی که نتیجة سرخوردگی از شکست اجتماعی و سیاسی سال 1332 بود، آن‌گونه به کار گرفت که توانست اعتراض خود نسبت به جامعه‌ای متشکل از انسان‌هایی خودمدار و بیگانه با حقایق اجتماعی را بیان کند. این رویه در شیوه و منش اشعار به ظاهر سراسر غم‌آلود اخوان، حکایت از آن دارد که از رهگذر واقع‌نگری و پردازش رخدادهای اجتماعی ـ سیاسی پیرامون خود، به نمادگرایی رسیده است. این نوشتار بر آن است تا با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از شیوه تحلیل محتوای سروده‌های اخوان، نشان دهد که وی بر خلاف آنچه بسیاری گمان برده‌اند. به رغم باور به شکست و ناکامی، با سروده‌های حماسی خود به سبک خراسانی برای بیان شدت سردی ظلم زمستان عاری از گرمای عدالت بهار، هرگز از دمیدَن روحِ زندگی و امید و از سرگرفتن مبارزه و تلاش، برای رسیدن خود و مردمش به نقطه‌ای و روزنه‌ای هر چند دور، مایوس و خسته نمی‌گردد.
The coup d'état of August, 1953 was one of the events that influenced the thoughts and depths of Iranian public sentiment and brought about despairing feelings of frustration and sadness that turned the heat of August into a harsh winter.
At this point, from the time that stories, paintings and other arts in the reflection of social realities were not yet taken seriously, poetry as a flagship of art and culture as a mirror capable of reflecting many of the social issues of that day was a means of expressing the commitment of poets Because the Akhavan Treasures were. He used the methods of "poetic allegories" in his semiotic poetry, based on a philosophical disappointment that was the result of the frustration of the social and political breakdown of 1332, that he was able to protest himself against a society composed of selfish and alien humans to express social realities.
The present paper seeks to demonstrate that by using the descriptive-analytical method and using the method of analyzing the contents of Akhavan poems, he - unlike many who have convinced - despite the belief in failure and failure, with epic poetry itself Khorasani's style, to express the cold intensity of the winter cruelty without the warmth of the justice of the spring, never despairs from breathing the spirit of life and hope and refreshing the struggle and endeavor to reach for itself and its people to a point and a halt everywhere.
(
, 
, 
)
