چکیده:
اهداف جمعیت جهان و نیز ایران به سرعت در حال سالخوردهشدن است و نیاز به برنامههایی که جمعیت سالخورده را شاداب و سالم نگه دارد بیشتر احساس میشود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر سبک زندگی سالم، بر شادکامی و رضایت از زندگی سالمندان طراحی و اجرا شده است.
مواد و روش ها در این کارآزمایی کنترلشده تصادفی، ۹۶ نفر از سالمندان ۶۰ تا۷۰ساله مراجعهکننده به یکی از مراکز جامع سلامت در شهر اصفهان با رضایت خویش، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در پیشآزمون، پرسشنامههای رضایت از زندگی و شادکامی سالمندان با روش مصاحبه در دو گروه تکمیل شد. سپس افراد گروه مداخله به طور فعال در چهار جلسه دوساعته آموزشی مبتنی بر شیوه زندگی سالم شرکت کردند. بعد از دو ماه، پسآزمون در هر دو گروه انجام شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و با آزمونهای تی مستقل، تی زوجی، ضریب همبستگی پیرسون، کای اسکویر، منویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد در گروه مداخله، میانگین نمره شادکامی بعد از مداخله، افزایش معنیداری داشت و از ۱۴/۶۱ تا ۳۶/۸ قبل از مداخله، به ۱۱/۳۸ تا ۴۳/۱۱ تغییر یافت (۰۰۱/۰>P). میانگین نمره رضایت از زندگی نیز از ۵/۴۲ تا ۱۲/۹۶ به ۴/۳۲ تا ۱۶/۰۲ افزایش پیدا کرد (۰/۰۰۱>P). همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد بین شادکامی و رضایت از زندگی همبستگی زیاد و معنیداری وجود دارد (r =۰/۷۱۹ ، ۰/۰۰۱>P) نتیجه گیری با وجود آنکه شادکامی و رضایت از زندگی در سالمندان به عوامل گوناگونی بستگی دارد، اما با مشارکت فعال آنها در برنامههای آموزش و بهبود سبک زندگی، میتوان شادکامی و رضایت از زندگی را در آنها افزایش داد.