ارزیابی عملکرد سازمان‌های غیردولتی (سمن‌های) کشور در حوزه‌ی زنان و خانواده مقاله

با عنایت به اهمیت و ضرورت روزافزون مشارکت سازمان‌یافته­ی زنان در دستیابی به توسعه­ی همه‌جانبه و پایدار، مطالعه­ی حاضر به بررسی عملکرد سمن‌های فعال در حوزه­ی زنان و خانواده را بررسی می‌کند. از نظر طرح تحقیق، مطالعه­ی حاضر از نوع تحقیقات ارزشیابی است که با تلفیقی از روش‌شناسی‌های کمی (پیمایش) و کیفی (تحلیل محتوای کیفی) انجام شده است. جامعه و حجم نمونه­ی آماری شامل سه گروه بود: مدیران سمن‌ها در زمینه­ی زنان و خانواده در 17 استان مورد مطالعه (365 نفر)؛ کارشناسان و صاحب­نظران مرتبط (12 نفر) و مدیران یا کارشناسان مسئول سمن‌ها در دفتر امور بانوان در استانداری‌های منتخب (19 نفر). یافته‌ها نشان داد که بیش از چهارپنجم سمن‌های مطالعه­شده فعال و مابقی نیمه‌فعال بوده‌اند. عمده­ی نقش سمنها، مربوط به حوزه­ی آموزشی و ضعیف‌ترین آنها مربوط به حوزه­ی سیاست‌گذاری بوده است و مهم­ترین مشکلات آنها را می‌توان به ترتیب شامل هفت مشکل مالی، حقوقی، اداری، سیاسی، نهادی، اجتماعی و فرهنگی و مدیریتی دانست. در کل، واقعیت سمنهای زنان و خانواده را می­توان به شکل غیرسمن بودن، تقلیل آنها به مؤسسات خیریه‌ای، فقدان جایگاه مشخص آنها، و همکاری تب‌گونه‌ی دولت با آنها توصیف کرد. دلالت یافته‌ها بر آن است که سمنهای زنان و خانواده عاملیت حوزه­­ی زنان و خانواده نیستند و در حال حاضر اثربخشی نازلی در عرصه­ی مدیریت امور زنان و خانواده در سطوح ملی و استانی دارند.