چکیده:
هدف پژوهش، مقایسه اثربخشی زوج درمانیشناختیـ رفتاری (CBCT) و زوج درمانی مبتنی بر پذیرش وتعهد (ACT) بر صمیمیت زناشویی زوجین متعارض شهر اصفهان بود. در این پژوهش از طرح شبهآزمایشی، پیشآزمونـ پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری، شامل کلیه زوجین متعارض بودکه در سال 1395 به مراکز مشاوره شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. روش نمونهگیری، از نوع داوطلبانه بود. 90 نفر (زن و شوهر)، در سه گروه قرار گرفتند. هر دو گروه آزمایش، دوازده جلسه درمان را یکبار در هفته به مدت 90 دقیقه دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه صمیمیت زوجین اولیاء و همکاران (1388) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS و روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که هر دو رویکرد زوج درمانی، تغییرات معناداری در صمیمیت زناشویی در مرحله پس آزمون ایجاد کردند(05/0P < /span><). همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی حاکی از آن بود که بین میزان اثربخشی دو رویکرد زوج درمانی بر صمیمیت زناشویی تفاوت معنادار وجود ندارد. بر حسب نتایج حاصل از این پژوهش، دو رویکرد زوج درمانی، تغییرات معناداری در صمیمیت زناشویی ایجاد کردند و بین اثربخشی این دو روش درمانی تفاوت معناداری وجود نداشت. لذا نتیجه این پژوهش، حمایتی تجربی برای هر دو درمان در جهت افزایش صمیمیت زناشویی فراهم می کند.
خلاصه ماشینی:
زوجدرمانی شناختی ـ رفتاری، زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، صمیمیت زناشویی، زوجین متعارض A Comparison between the Effectiveness of Cognitive-Behavioral Couple Therapy and Acceptance and Commitment Couple Therapy on Conflicting Couple’s Marital Intimacy in Isfahan Sahar khanjani veshki Department of Counseling, Science and Research branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
پژوهشهای اخیر در زمینة زوجدرمانی شناختی- رفتاری و زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، نتایج رضایتبخشی برای استفاده از این رویکردها در درمان زوجین فراهم میکنند.
برای تعیین جلسات زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، پس از مطالعات گستردهای بر اساس هریس3 (2009)، هریس، ترجمه فاتحیزاده و عظیمیفر (1393) و کارگاه روابط ارزشمند، ایزدی و عابدی، دانشکدة روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان (1393) یک طرح درمان تهیه شد و نسخة اولیة آن بهدست آمد.
با توجه به نتایج جدول 3، آموزش متغیرهای مستقل (زوجدرمانی شناختی ـ رفتاری و زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد) به ایجاد تفاوت معنادار میانگین نمرات متغیر وابسته (صمیمیت زناشویی) در مرحله پسآزمون در سطح خطای 05/0 منجر شده است.
نتایج پژوهش، حاکی از اثربخشی زوجدرمانی شناختی ـ رفتاری و زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی بود.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که زوجدرمانی شناختی ـ رفتاری و زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، با توجه به شباهت بهکارگیری مهارتهای حل مسأله، مهارت حل تعارض و مهارتهای ارتباطی در جلسات زوجدرمانی و تمرکز هر دو درمان بر شناخت، احساس و رفتار زوجین با راهبردهای متفاوت، گزینههای درمانی مناسبی برای افزایش صمیمیت زناشویی زوجین در ایران خواهد بود.