مقایسه‌ی زیرمقیاس‌های هوش معنوی و خودکنترلی در مجرمین نزاع دسته‌جمعی و افراد غیرمجرم (مطالعة موردی مجرمین نزاع دسته‌جمعی زندان مرکزی اصفهان) مقاله

هدف از این پژوهش مقایسه هوش معنوی و خودکنترلی در افراد مجرم و غیرمجرم و مقایسه این دو متغیر در دو گروه آزمودنی بود. جامعة آماری شامل کلیه مجرمین نزاع دسته‌جمعی زندان مرکزی اصفهان و افراد عادی غیرمجرم ساکن در شهر اصفهان بود. نمونه‌ها شامل 100 نفر افراد مجرم و 100 نفر افراد غیرمجرم بودند که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده از لحاظ سن و تحصیلات یکسان انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه هوش معنوی (کینگ، 2008) و پرسشنامه خودکنترلی (تانجی، 2004) استفاده شد و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین نمره‌های هوش معنوی و خودکنترلی افراد مجرم و غیرمجرم تفاوت معنی‌دار وجود دارد (01/ 0> P ) به‌طوری‌که مجرمین از هوش معنوی و خودکنترلی پایین‌تری نسبت به افراد غیرمجرم برخوردار بودند. علاوه بر این تمامی زیرمقیاس‌های هوش معنوی (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی، توسعه حالت هشیاری) و زیرمقیاس‌های خودکنترلی (خودکنترلی منع‌کننده و خودکنترلی اولیه) در گروه افراد مجرم از افراد غیرمجرم به‌طور معنی‌داری کمتر بود.

علاوه بر این تمامی زیرمقیاس‌های هوش معنوی (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی، توسعه حالت هشیاری) و زیرمقیاس‌های خودکنترلی (خودکنترلی منع‌کننده و خودکنترلی اولیه) در گروه افراد مجرم از افراد غیرمجرم به‌طور معنی‌داری کمتر بود. هوش معنوی، خودکنترلی، افراد مجرم، افراد غیرمجرم Comparison of spiritual intelligence and self-control components in offender and non-offender individuals (Case study: gang member offenders of central prison, the city of Isfahan) Bahira Jalili. Associate Professor Faculty of Humanities and Law, Department of Law, Islamic Azad University of Isfahan (Khorasgan) Branch,Isfahan, Iran Abstract The aim of this study was to compare the spiritual intelligence and self-control in offender individuals and non-offender individuals and assess the correlation between these two groups. با توجه به اینکه بزهکاری معلول عوامل متعددی است و مبارزه با جرم و کج‌روی‌های اجتماعی منوط به شناخت این عوامل است و با از بین بردن این عوامل و یا کاهش اثرات آن‌ها می‌توان از بروز جرائم پیشگیری نمود و یا حداقل از میزان آن در جامعه کاست لذا این پژوهش با بررسی دو فاکتور شخصیتی هوش معنوی و خودکنترلی مجرمان (مجرمان نزاع دسته‌جمعی زندان اصفهان) و مقایسه این فاکتورها با افراد غیرمجرم سعی در شناخت تأثیر این فاکتورهای شخصیتی در ارتکاب جرم توسط افراد دارد لذا فرضیه‌های این پژوهش عبارت بودند از: 1. نتایج این جدول نشان می‌دهد که بین میانگین متغیر هوش معنوی و همچنین زیرمقیاس‌های تفکر وجودی انتقادی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی و توسعه حالت هشیاری در افراد مجرم و غیرمجرم تفاوت معنی‌دار وجود دارد (01/0P≤).