چکیده:
ابن‌تیمیه نسبت به شیعه عناد بسیاری دارد و در این راستا، وجوه شباهتی بین یهود و شیعه برمی‌شمارد؛ در حالی که اکثر این تشابهات، چیزی جز افترا نیست. از آنجا که علامه حلی) یکی از بزرگ‌ترین علمای شیعه معاصر با ابن‌تیمیه بود، آثار وی می‌تواند تا حد زیادی شبهات وارد به تشیع را پاسخ دهد. این نوشتار تشابهات شیعه به یهود در کلمات ابن‌تیمیه را با استناد به آثار فقهی-کلامی علامه مورد نقد و بررسی قرار داده است و در پاره‌ای موارد، از برخی علمای فریقین نیز مویداتی ذکر می‌کند. تشابهات مزبور، دارای تقسیم‌بندی خاصی در منهاج السنة نیست؛ ولی برای سهولت در فهم، این مقاله آنها را به چند دسته تقسیم کرده است. هر موردی که احیانا انتساب آن به شیعه صحیح باشد، با ادله قطعی از آیات و روایات مورد تایید قرار می‌گیرد تا روشن شود که انجام این عمل، از باب تشبه به یهود نیست، و هرکدام نیز که فقط به یهود صحیح الانتساب باشد نه به شیعه، و همچنین مواردی که انتساب آنها به هیچ‌کدام صحیح نباشد، به‌واسطه اقوال علامه تکذیب می‌شود.
خلاصه ماشینی:
این نوشتار تشابهات شیعه به یهود در کلمات ابن‌تیمیه را با استناد به آثار فقهی-کلامی علامه مورد نقد و بررسی قرار داده است و در پاره‌ای موارد، از برخی علمای فریقین نیز مؤیداتی ذکر می‌کند.
هر موردی که احیانا انتساب آن به شیعه صحیح باشد، با ادلۀ قطعی از آیات و روایات مورد تأیید قرار می‌گیرد تا روشن شود که انجام این عمل، از باب تشبه به یهود نیست، و هرکدام نیز که فقط به یهود صحیح الانتساب باشد نه به شیعه، و همچنین مواردی که انتساب آنها به هیچ‌کدام صحیح نباشد، به‌واسطۀ اقوال علامه تکذیب می‌شود.
این نوشتار بر آن است تا نظریۀ یهودزدگی شیعه را، که ابن‌تیمیه در آغاز منهاج السنة ادعا کرده است، با رجوع به آثار علامه حلی) نقد و نتیجتا اثبات کند که ادعاهای وی عموما چیزی جز دروغ و تهمت نیست.
2. تکان‌دادن سر در نماز مورد بعدی، «تکان‌دادن سر در نماز» است که این نیز افتراست؛ چراکه علامه حلی) می‌گوید: «در نماز به‌اندازه‌ای که ذکر واجب می‌خواند، باید طمأنینه و آرامش داشته باشد و طمأنینه همان سکون است؛ یعنی هر عضوی، اندک توقفی داشته باشد».
همچنین از اینکه وی در فتواهای خود، بلند سلام کردن را یکی از عوامل نزدیک نمودن قلب‌های مؤمنان دانسته و بر نمازگزار واجب کرده است که سلامی را که به وی داده شده، پاسخ گوید، و در این فتواها نیز به کلمۀ «سلام» تصریح فرموده، چنین نتیجه‌گیری می‌شود که علامه حلی) تحیت گفتن مؤمنان به یکدیگر را با همین لفظ «سلام» مشروع می‌داند، نه با الفاظ دیگر.
(
, 
, 
)
