میهمان عزیز پاکستانی سخنرانی

"فارسی بین تا به بینی نقشهای رنگ‌رنگ‌ بگذر از مجموعهء اردو که بی‌رنگ من است چون به اقبال میرسیم می‌بینیم که این مرد بزرگ باهمه آن تسلط که در زبان اردو برای بیان مطالب فلسفی و عرفانی خود زبان فارسی را انتخاب‌ می‌کند و در تمهید مثنوی«اسرار و رموز»خود می‌فرماید: فارسی از رفعت اندیشه‌ام‌ در خورد با فکرت اندیشه‌ام بعد از همه مطالعه،موقیعکه من به ادبیات بزرگ ایران و پاکستان نگاه‌ می‌کنم نمی‌توانم یکی را از دیگری جدا بدانم-ما از سعدی و امیر خسرو تا غالب و اقبال شعرا و ادبا و علمای بسیار بزرگی داشته‌ایم و به بزرگی آنها افتخار میکنیم- ولی بازهم می‌بینم-که بزرگی این همه بزرگان مرهون بزرگان ایران است-و حقیقت این است که اگر فردوسی و نظامی و مولوی و سعدی و حافظ نمی‌بودند- بوجود آمدن غالب و اقبال و امیر خسرو ممکن نبود-و باید بگویم که بزرگان ما متعلق به ایران‌اند-و ایران با آن همه عظمت و فرهنگی و علمی و ادبی و تمدنی مال ماست."