یکصد و ده نامه از دو سیمین معرفی و نقد

منصور اوجی در پیشگفتار کتاب در باره چگونگی فراهم شدن این نامه ها می نویسد: «جوان بودم و دستی در شعر داشتم و دوستدار شعر و قصه فرهنگ و هنر ایران و جهان. او در پیشگفتار کتاب از آشنایی اولیه خود با جلال آل احمد و سیمین دانشور می گوید: «گرچه آشنایی اولیة من با ایشان و سیمین دانشور به آغاز دهة چهل برمی گردد در سفری که به اتفاق به شیراز داشتند، و شروع نامه نگاری های من با وی از زمان تشکیل کانون نویسندگان تا مدتی پیش از درگذشتش در شهریور ماه ۱۳۴۸... » نامه نگاری منصور اوجی با سیمین دانشور به بعد از برپایی شب های شعر کانون نویسندگان مربوط می شود (از سال ۱۳۵۸ تا نوروز ۱۳۸۱) و بیشتر نامه ها مربوط به سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۱ در اوج جنگ است. » ( (رجوع شود به تصوير صفحه)منظور دانشور شعرهای منصور اوجی است) سیمین در این نامه از حال آشفته ساعدی می نویسد.