چکیده:
بیان مسئله : یکی از چالش‌های مهم پژوهش‌های شهری، نبود اعتماد کافی میان مدیران ارشد اجرایی و خط‌مشی‌گذاران (اعضای شورای شهر) به پژوهشگران است. به گونه‌ای که با مطرح کردن این ادعا که نتایج کار پژوهشگران با دوری از حقایق حوزه اجرا و عمل، عملیاتی نیست ضمن مشارکت ندادن آنها در فرایندهای کلیدی تصمیم‌گیری و خط‌مشی‌گذاری، منابع و بودجه کافی را به بخش پژوهش اختصاص نمی‌دهند. این موضوع خود با ایجاد یک چرخه معیوب، باعث تضعیف و عدم توسعه زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های پژوهشی در دانشکده‌ها و ضعف تئوریک و حرفه‌ای پژوهش‌های کاربردی در حوزه‌های گوناگون مطالعات مدیریت شهری شده است. همچنین این موضوع باعث عدم اعتماد دو جامعه مدیران ارشد و پژوهشگران می‌شود. مسئله این مطالعه، تحلیل و مطالعه این چرخه، آسیب‌شناسی و بررسی راهکارهای ارتقای به کارگیری پژوهش‌ها در تصمیم‌گیری‌های نظام مدیریت شهری تهران است.
هدف : هدف از این مطالعه بررسی و تحلیل وضعیت کنونی سازوکار تعریف، اجرا و راهبری پژوهش‌های شهری در نظام مدیریت شهری کشور با استفاده از رویکرد خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد و در ادامه ارایه راهکار است.
روش تحقیق : روش تحقیق در این مطالعه «مطالعه موردی» و نوع آن «مطالعه تک‌موردی ابزاری» است. در گام نخست چارچوب تحلیلی مبتنی بر مدل«عرضه و تقاضا» براساس منابع نظری و نتایج تحقیقات متعدد بین‌المللی طراحی و تدوین شد. در گام بعد، با استفاده از چارچوب تحلیلی استخراج شده سازوکار تعریف، اجرا، راهبری و استخراج نتایج پروژه‌های پژوهشی در مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و در نهایت مشخص شد که سازوکار پژوهشی موجود نیازمند تقویت جدی بخش تقاضاست.
نتیجه‌گیری : این مقاله ضمن ارایه اطلاعاتی دقیق از سازوکار طراحی و اجرای پژوهش‌های شهری در شهرداری تهران، دارای نتایجی است که می‌توان آن را به دو مورد اصلی خلاصه کرد : 1. توسعه یک چارچوب تحلیلی برای بررسی و تحلیل سازمان‌های پژوهشی در بخش عمومی و 2. پیشنهاد ایجاد ساختاری با عنوان «دفتر توانمندسازی پژوهشی مدیریت شهری» در سازوکار موجود مدیریت پژوهش‌های کاربردی در نظام مدیریت شهری تهران؛ که ماموریت مشخص آن توسعه «ظرفیت خط‌مشی» و «ظرفیت نهادی» خواهد بود.
(
, 
, 
)
