چکیده:
هوشنگ ابتهاج (هـ.ا.سایه )یکی از شاعران برجستۀ معاصر است که هر دو زمینۀ شعرسنتی و نو را در سرایش آزموده است .گرچه او در زمینۀ شعر نیمایی هم موفق عمل کرده است ، اما میتوان گفت در میان تمام قالبهای شعرفارسی، ارادت ابتهاج به غزل ، آن هم غزل حافظ گونه ، بیش از سایر قالبهاست . چرا که غزل از منظر او با مفاهیم بلندی که روح ادبی فارسی زبان آن ، قرنها با آن زیسته است و با آن نفس کشیده از قبیل : عشق ، رندی، قلندری، ملامت و مرگ آگاهی و... درآمیخته است . از سوئی دیگر شعر نوی او نیز اجرای مدرنتری از ایده های غزل اوست ؛ به گونه ای که زمانی شعر او دارای پیچیدگیهای زبانی و هنری است و زمانی دیگر برای بیان افکارش از اشعاری با زبانی سهل الممتنع استفاده میکند. با توجه به اهمیت آثار شعری ابتهاج در گسترة ادبیات معاصر فارسی، در این تحقیق ضمن معرفی اجمالی هوشنگ ابتهاج و جایگاه وی در ادبیات معاصر، به واکاوی و تحلیل سبک ، زبان ، اندیشه و ساختار شعری او پرداخته و دلایل موفقیت این شاعر را در این حوزه ها باز میشناسیم .