چکیده:
در حوضهی معماری، توجه به مخاطرات زیست محیطی و تاثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسان، تاکید برحفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون و رضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان¬هایی که امنیت، آسایش و سلامت او را تامین مینماید سبب شکلگیری معماری پایدار گردید. در معماری پایدار، بنا به عنوان بخشی از پیکرهی محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمیشود، انواع آلودگیهای محیطی را ایجاد نمی¬نماید و برسلامت انسان تاثیر منفی نمیگذارد بلکه با صرفه¬جویی و مصرف بهینه¬ی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرار¬گرفتن در چرخه¬ی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعهی پایدار حرکت میکند. با توجه به بحران انرژی در جهان و رشد سریع شهرنشینی به نظر می¬رسد که باید راهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارائه شود. هدف از نگارش این مقاله شناخت روش¬هایی برای دستیابی به معماری پایدار است که امروزه به فراموشی سپرده شده وجامعه دچار معضلاتی ناگوار گشته است چه نیکوست که با شناخت اصول و مفاهیم معماری پایدار و استفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به خانه پایدار کوشا باشیم. در این مقاله سعی شده است مفاهیم معماری سبز، اصول و کلیات آن و همسویی آن با معماری پایدار و حرکت به سوی توسعه پایدار را بررسی نماید. برای بدست آوردن نتایج مطلوب، از شیوه¬های مطالعاتی، تحقیق کتابخانه¬ای اعم از کتاب، رساله، مقالات وسایت¬ها استفاده شده است. درپایان می¬توان نتیجه گرفت که ساختمان پایدار علاوه بر، برآوردن نیازهای جسمی انسان¬ها، نیازهای روحی آن¬ها را نیز مرتفع می¬سازد و در واقع نظام¬هایی هستند که توسعه پایدار را در سطح جامعه براساس سلامت بشر، بهره وری و رفاه، بیان می¬کنند. امید است که بتوان از این طریق قدمی کوچک در مسیر هدایت ساخت ابنیه در طبیعت سبز برداشت و معماری سبز و پایدار را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آورد.
خلاصه ماشینی:
در معماری پایدار، بنا به عنوان بخشی از پیکرهی محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمیشود، انواع آلودگیهای محیطی را ایجاد نمینماید و برسلامت انسان تأثیر منفی نمیگذارد بلکه با صرفهجویی و مصرف بهینهی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرارگرفتن در چرخهی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعهی پایدار حرکت میکند.
پایداری در عرصهی زندگی شهری در سه شاخهی پایداری اجتماعی، پایداری اقتصادی و پایداری زیست محیطی معرفی شد و معماران در دو دههی گذشته برای رسیدن به پایداری زیست محیطی به دنبال تدوین روشها و اصولی بودند که در قالب نامهای مختلف، از قبیل طراحی پایدار، پایداری در معماری و معماری سبز معرفی شده است(هال<FootNote No="3" Text="-Hall"/> 2000: 23).
برای رسیدن به این هدف، گریزی نیست جز تدوین قوانین و ضوابطی که طراحان، مجریان و بهرهبرداران با رعایت آنها نه تنها به هدف تعریف پایداری که در ابتدا اشاره شده نایل شوند بلکه معماری سبز به معنی واقعی کلمه، چهرهی شهرها و بناهای ما را مردموارتر کند.
کلیات و اهداف در معماری سبز طراحی سبز عملی است برای حل مشکلات که طی آن، منابع طبیعی قبل، بعد و طی پروسه تولید و ساخت به کمترین حد آسیب میبیند، به علاوه در مسیر این عمل مصالح باید مفید بوده، عمر مفید طولانی داشته و قابل بازگشت به چرخه طبیعت باشند.
هدف از ایجاد ساختمانهای سبز بر اساس اصول ذکر شده بالا بهبود یافتن آب و هوا و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است.