تأیید خاموش و پاره‌ای مباحث آن در حقوق اعتبارات اسنادی مقاله

اعتبارنامه‌های تجاری لازم، از جهتی، به اعتبار تأیید شده و اعتبار تأیید نشده، تقسیم می‌شوند. تأیید اعتبار، خود عمل حقوقی جدیدی با همان مُفاد اعتباری است که مورد تأیید قرار گرفته، و التزامی مستقیم، اصلی و مستقل را بر عهدۀ بانک تأییدکننده می‌نهد، چندان که در اثر عمل حقوقی تأیید تعهد این بانک به تعهد بانک گشایندۀ اعتبار افزوده می‌شود. تأیید به معنای مصطلح در حقوق اعتبارات اسنادی مستلزم وجود اذن یا درخواست از ناحیۀ بانک گشایندۀ اعتبار است. اما، گونه‌ای جدید از تأیید اعتبار نیز در بازار بانکداری پدید آمده که در آن اذن یا درخواست بانک گشاینده وجود نداشته، بلکه بنا به درخواست ذینفع اعتبار و حسب قرارداد خصوصی منعقده میان او و بانکی داده می‌شود. تأیید اعتبار از نوع اخیر را «تأیید خاموش» نام داده‌اند تا آن را از تأیید به معنای مصطلح در حقوق اعتبارات اسنادی ممتاز سازند. بررسی مفهوم این قسم تأیید، تفاوت‌های آن با تأیید به معنای مصطلح، أثار حقوقی و خطرات تأیید خاموش موضوع نوشتار حاضر است.