چکیده:
قناعت از جمله ویژگیهای شیعیان واقعی است. قناعت به معنای کاستی از تعلقات و توجه به لذایذ دنیوی است. قناعت، مومن را وامیدارد در استفاده از آنچه بهدست آورده، و نعمتهای خداوندی که در اختیارش هست، اسراف نکند و در حد ضرورت از آن مصرف کند. مومن خدا و آخرت را باور دارد و دنیا را وسیله برای نیل به قرب الهی نمیداند. کسی که همة تلاش او در دنیا بهرهمندی از لذایذ دنیوی است یا منکر عالم آخرت است و میپندارد که هرچه هست در همین دنیاست و خارج از آن چیزی وجود ندارد و یا ایمانش ضعیف است. ازاینرو، استفاده از امکانات دنیوی برای غیر آخرت و اهداف غیرالهی نابخردی است. شیعة واقعی از زندگی دنیوی، با چراغ عقل و وحی گام برمیدارد و با هدایت وحی و عقل دلش از انحرافات و کژیها پاک است. فلسفة قناعت در دنیا در همین عرصه معنا دارد.