خلاصه ماشینی:
پس از پذیرش دین، در فهم معارف دینی، بهویژه درباره الهیات نیز عقلورزی فلسفی بایسته است.
راز آن، در این است که دین و فلسفه مسائل مشترکی دارند و راه متعارف برای فهم بسیاری از معارف دینی، اندیشیدن است.
البته شناخت عقاید دینی، به عهده علم کلام است؛ اما علم کلام در بخشهایی با فلسفه همپوشانی دارد.
دین نیز توصیههای ارزشمندی برای سلامت عقل و مصونیتش از خطا دارد که فلسفه نیز آنها را تایید میکند.
اگر مراد از فلسفه، همان فلسفه اولی باشد، موضوع فلسفه، هستی است؛ اما موضوع کلام، عقاید دینی است.
آن بخش از کلام که عقلی محض است، با فلسفه همپوشانی دارد.
اما کلام راستین که علم عقاید است و میکوشد عقاید دینی را تبیین و اثبات کند و شبهات را بزداید، تنها میتواند از مقدمات معتبر بهره ببرد؛ ولی مقدمات معتبر در کلام، محدود به مقدمات عقلی محض نیست؛ بلکه مقدمات نقلی معتبر نیز در آن بهکار میرود.