چکیده:
زلزله از بلایای طبیعی مخرب محسوب میشود که در ایران تا کنون آسیبهای مالی و جانی فراوانی را برجای گذاشته است. این موضوع، ضرورت پرداختن به آموزش عمومی برای آمادگی در مقابل زلزله را نشان میدهد. یکی از راههای ارائه آموزش عمومی، استفاده از تلویزیون است، اما باید نقشها و الزامات تلویزیون برای ارائه این آموزشها تبیین شود. این تحقیق با هدف احصای چنین نقشها و الزاماتی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت. در این پژوهش با 16 کارشناس که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند، مصاحبه عمیق انجام پذیرفت و کدگذاری باز و محوری مصاحبهها با نرمافزار MaxQDA2018 صورت گرفت. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که تلویزیون باید کارکردهای آموزشی خود را ناظر بر مراحل «قبل از وقوع بحران»، «هنگام وقوع بحران» و «پس از وقوع بحران» ارائه دهد و در ضمن باید این آموزشها را در قالبهای «مستقیم و جدی» و «غیرمستقیم و سرگرمیمحور» ارائه کند. همچنین تلویزیون برای ایفای نقش آموزشی خود باید با استفاده از ظرفیتهای «فنی و محتوایی»، «فرهنگی» و «سازمانی و بینسازمانی»، بر موانع «درونسازمانی» و «برونسازمانی» غلبه کند و با برآوردن الزامات در چهار بعد «هدفگذاری و برنامهریزی»، «مخاطبشناسی و نیازسنجی»، «سازمانی» و «محتوایی» نقش خود را در ارائه آموزشهای مواجهه با زلزله بهمنظور ایجاد آمادگی عمومی ایفا کند.