چکیده:
چکیده برنامه ریزی شرایط اضطراری مقوله ای بسیار مهم و پیچیده است. هدف از برنامه ریزی شرایط اضطراری اطمینان از آمادگی جوامع برای مواجهه با بلایا و همچنین کاهش خسارت در دو مقوله جانی و مالی می باشد. فرآیند برنامه ریزی به دلیل تغییر در تهدیدهای طبیعی و محیطی و نیز ابزارهای مدیریت تهدیدات، هرگز در حالت سکون باقی نمی ماند و با تشخیص آسیب پذیری های جدید ادامه می یابد. حتی یک فرآیند برنامه ریزی موثر، تغییرات در آسیب پذیری های قدیمی را نیز شامل شده و نیز تغییرات در فناوری و یافته ها را پایش می کند که در نهایت این تغییرات، منجر به ارتقای مقابله با شرایط اضطراری و بلایا می شود. در راستای این فرایند، دو مقوله دارای اهمیت ویژه ای است: الف) مدیریت شرایط اضطراری، که اهداف، ساختار و راهبرد هایی را تعریف می کند که در ارتباط با حوادث شدید باعث خسارت می شوند. ب) برنامه ریزی شرایط اضطراری که راه های جمع آوری منابع و راه های کنترل رفتار جامعه در راستای کاهش ریسک را تبیین می کند. این مقاله با مرور و مطالعه توفان کاترینا و ریتا، زلزله کالیفرنیا و نورتریج و فوران آتشفشان کوه سنت هلن به تفاوت های شرایط اضطراری با بلایا و فاجعه پرداخته و در ادامه ارتباط میان برنامه ریزی شرایط اضطراری و مدیریت شرایط اضطراری را در راستای مراحل پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی مورد بررسی قرار داده است