چکیده:
زمینه و هدف: هدف اصلی این مطالعه بررسی نگرش شهروندان تهرانی نسبت به بزرگای و شدت زلزله در تهران و تبیین ارتباط میان این نگرش و میزان آمادگی شهروندان در برابر زلزله احتمالی است.
روش: در این راستا، ابتدا مروری اجمالی بر یافته های به دست آمده از یک نظرسنجی، میزان شدت آن و نیز میزان آمادگی و اقدامات انجام شده از سوی پاسخگویان در مواجهه با این زلزله احتمالی مورد بررسی قرار گرفته است.
یافته ها: زلزله تهران در نظر شهروندان تهرانی آن چنان مهیب و سهمگین است که اقدامات پیشگیرانه در این زمینه را بی اثر نشان می دهد. نتیجه گیری: در زمینه شدت زلزله احتمالی در تهران، نگرش شهروندان تا چه حد از واقعیت بزرگی و شدت زلزله احتمالی در تهران فاصله داشته و بر مبنای نظریه عمل استدلالی، همین امر منشا بی تفاوتی و عدم انجام اقدامات عملی برای مواجهه با زلزله است.