چکیده:
تخصیص بهینه تجهیزات نظامی جهت هدف قرار دادن اهداف دشمن که اغلب با عنوان مسئلهی تخصیص سلاح به هدف از آن نام برده میشود به یکی از کانونهای اصلی تفکر نظامی نوین تبدیل شده است. در این تفکر، تخصیص سلاح با در نظر گرفتن اصل صرفهجویی در منابع، بدون کاستن از قدرت نابودکنندگی سامانهها، مورد توجه میباشد. این تحقیق سه روش تخصیص سلاح را ارایه مینماید: تخصیص سلاح یکنواخت، تخصیص سلاح اول به اول و تخصیص سلاح شلیک -نگاه -شلیک. در تجزیه و تحلیل روشهای فوق، رویکردی مبتنی بر نظریهی احتمالات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در ضمن، این تحقیق روشی را ارایه مینماید که برای محاسبهی اثربخشی یک سلاح منفرد و همچنین اثربخشی ترکیب چندلایهای سلاحهایی که در حالت کاری تمرکزی عمل میکنند، استفاده میشود.