خلاصه ماشینی:
"و یا بالعکس: و زهدنی فی الناس معرفتی بهم و طول اختباری صاحبا بعد صاحب فلم ترنی الایام خلا یسزنی مبادیه،الاساءنی فی العواقب و لا قلت أرجوه لدفع ملمة من الدهر الاکان احدی المصائب شریشی 253/1-طراز المجالس خفاجی ص 136 *** اذا ما أتت من صاحب لک زلة فکن انت محتالا لزلته عذرا دربارهء این بیت این معنی قابل ذکر است که باآنکه در بیش از هفت کتاب مهم این بیت بسالم بن وابصه اسدی شاعر صدر اسلام نسبت داده شده است،اخیرا مرحوم محمود سامی پادشاه بارودی شاعر و رجل سیاسی مشهور مصر آنرا در«مختارات»خود بنام«ابی العتاهیه»ثبت کرده است!(مختارات ج 1 ص 10) *** لکن أتت بین السرور مساعة و المرء یشرق بالالزلال البارد ظاهرا ابی المعالی بسهو یا بعمد مصرع اول از یک بیت و مصرع ثانی از بیت دیگری از «ابی فراس حمدانی»امیر دلیر و شاعر شهیر قرن چهارم را با هم بصورت بیت ما نحن فیه درآورده است و حال آنکه اصل ابیات که در دیوان او آمده چنین است: قد کنت عدتی التی اسطوبها و یدی اذا اشتدالزمان و ساعدی فرمیت منک بغیر ما املته و المرء یشرق بالزلال البارد لکن اتت بین السرور مساءة وصلت لها،کف القبول بساعد ص 87 دیوان چاپ صادر *** ان یحسدونی فانی غیر لائمهم قبلی من الناس اهل الفضل قد حسدوا ص 251 درباره گوینده این بیت و ابیات ماقبل و مابعد آن خلاف است و بنده برای احتراز از تطویل اقوال مختلف را فهرستوار میآورد: 1-مرزبانی درمعجم الشعراء ص 347 آنرا از«کمیت بن معروف اسدی»دانسته است."