تأثیر تمرین تناوبی با شدت‌های مختلف روی سطوح پلاسمایی اورکسین A-، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی تنفسی زنان دارای اضافه‌وزن و چاق مقاله

ﻫﺪف ﻛﻠﻲ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ دو ﺷﻴﻮة ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﺎ ﺷﺪت ﺑﺎﻻ و ﻣﺘﻮﺳﻂ روی ﺳﻄﻮح ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ اورﻛﺴﻴﻦ-A، ﻧﻴﻤﺮخ ﻟﻴﭙﻴﺪی و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻗﻠﺒﻲ- ﺗﻨﻔﺴﻲ زﻧﺎن دارای اﺿﺎﻓﻪ وزن و ﭼﺎق ﺑﻮد. 24 زن ﺑﺎ داﻣﻨﺔ ﺳﻨﻲ 25-45 ﺳﺎل ﺑﻪ ﺷﻜﻞ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و ﻏﻴﺮﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﺎ ﺷﺪت زﻳﺎد (BMI=29/61± 3/45 kg/m2 ،n=9)، ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ(n=8 ؛ BMI= 28/19 ± 3/83 kg/m2) و ﻛﻨﺘﺮل (BMI=29/18 ± 4/71kg/m2 ، n=7) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﺗﻤﺮﻳﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ/ ﺳﻪ ﺟﻠﺴﻪ در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺷﺪت75-90% ﺑﺮای ﮔﺮوه HIIT و60 -80%ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺑﻴﺸﻴﻨﻪ ﺑﺮای ﮔﺮوهMIIT اﺟﺮا ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﻛﻲ از ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﺎداری در ﺳﻄﻮح ﻛﻠﺴﺘﺮول ﺗﺎم و اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻨﺎداری در اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻗﻠﺒﻲ- ﺗﻨﻔﺴﻲ ﮔﺮوه ﻫﺎی ﺗﻤﺮﻳﻨﻲ ﺑﻮد( 0/05≥P). از ﺳﻮی دﻳﮕﺮ، اﻓﺰاﻳﺶ و ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻲ در ﺳﻄﻮح ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ اورﻛﺴﻴﻦ، ﻛﺎﻫﺶ ﺗﺮی ﮔﻠﻴﺴﻴﺮﻳﺪ، LDL و درﺻﺪ ﭼﺮﺑﻲ ﺑﺪن در ﮔﺮوهﻫﺎی ﺗﻤﺮﻳﻨﻲ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات از ﻧﻈﺮ آﻣﺎری ﻣﻌﻨﺎدار ﻧﺒﻮد (0/05≤P). ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻄﻮح HDL در ﮔﺮوه HIIT اﻓﺰاﻳﺶ و در ﮔﺮوه MIIT ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد، ﻛﻪ در ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﮔﺮوه ﻫﺎ اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻣﻌﻨﺎدار ﻧﺒﻮد (0/05≤P). ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻄﻮح ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ اورﻛﺴﻴﻦ و ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺮﺧﻲ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﻧﻴﻤﺮخ ﻟﻴﭙﻴﺪی، درﺻﺪ ﭼﺮﺑﻲ ﺑﺪن و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻗﻠﺒﻲ ﺗﻨﻔﺴﻲ در زﻧﺎن دارای اﺿﺎﻓﻪ وزن و ﭼﺎق ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻬﺒﻮدی در ﮔﺮوه HIIT ﺑﺎرزﺗﺮ ﺑﻮد.