چکیده:
ﻫﺪف: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درﻣﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-رﻓﺘﺎری ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی و ﺗﺎبآوری ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﮐﻤﭗﻫﺎی ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد ﺑﻬﺸﻬﺮاﻧﺠﺎم ﺷﺪ. روش: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف و ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻈﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﭘﮋوﻫﺸﯽ ﺷﺒﻪآزﻣﺎﯾﺸﯽ (ﻃﺮح ﭘﯿﺶآزﻣﻮن، ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه) ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﮐﻤﭗﻫﺎی ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد ﺑﻬﺸﻬﺮ در ﺳﺎل 1396 ﺑﻮد. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی در دﺳﺘﺮس از ﺑﯿﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺗﻌﺪاد 30 ﻧﻔﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد 15 ﻧﻔﺮ ﺑﺮای ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﺗﻌﺪاد 15 ﻧﻔﺮ ﺑﺮای ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰار ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﺗﺎبآوری ﮐﺎﻧﺮ و دﯾﻮﯾﺪﺳﻮن (2003) و ﻣﻘﯿﺎس ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺷﺮر (1982) ﺑﻮد. ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻪ ﺟﻠﺴﻪ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮ اﺟﺮا ﺷﺪ. ﻫﺮ ﺟﻠﺴﻪ 90 دﻗﯿﻘﻪ و ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺟﻠﺴﺎت ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ. ﭘﺲ از ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﺎت ﮔﺮوهدرﻣﺎﻧﯽ، ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد، ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداری در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺧﻄﯽ ﻧﻤﺮات ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی و ﺗﺎبآوری ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮوه وﺟﻮد دارد. ﻣﺠﺬور اﺗﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ 64 درﺻﺪ از وارﯾﺎﻧﺲ ﻣﺘﻐﯿﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﮔﺮوهﺑﻨﺪی (آزﻣﺎﯾﺶ و ﮔﻮاه) ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ: درﻣﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-رﻓﺘﺎری ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی وﺗﺎبآوری ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﮐﻤﭗﻫﺎی ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد ﺑﻬﺸﻬﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ.
Objective
The aim of this study was to determine the effectiveness of cognitive-behavioral therapy in self-efficacy and resilience among the addicts presenting to addiction treatment camps in Behshahr city.
Method
According to the purpose and nature of the research, the present study employed a quasi-experimental design (pre-test, post-test with a control group). The statistical population of the present study included all the addicts presenting to addiction treatment camps in Behshahr city in 2017. To this end, 30 participants were selected using the convenience sampling method. The sample units were randomly assigned to an experimental group and a control group (n = 15). The data gathering tools in this research included Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC) (2003) and Sherer General Self-Efficacy Scale (1982). The intervention included nine therapy sessions that were performed by a therapist. Each session lasted 90 minutes on a weekly basis. After the end of the therapy sessions, both groups were evaluated.
Results
The results of this study showed that there is a significant difference between the two groups in the linear composition of self-efficacy and resiliency scores. ETA squared also showed that 64% of the variance of the dependent variable is accounted for by the grouping variable (experimental and control groups).
Conclusion
Based on the research findings, cognitive-behavioral therapy has led to an increase in the self-efficacy and resiliency among the addicts presenting to addiction treatment camps in Behshahr city.
خلاصه ماشینی:
نتیجه گیری: براساس نتایج میتوان گفت : درمان شناختی - رفتاری منجر به افزایش خودکارآمدی وتاب آوری معتادان مراجعه کننده به کمپ های ترک اعتیاد بهشهر شده است .
در پژوهش حاضــر تلاش شـده تا با اســتفاده از اثربخشــی درمان شــناختی-رفتاری برخودکارآمدی و تاب آوری معتادان مراجعه کننده به کمپ های ترک اعتیاد بهشــهر تغییراتی به منظور کاهش وســوســه ایجـاد کرد.
Moore, Kwitowski, & Javier 2.
بنابراین ســوال اصــلی پژوهش حاضــر این اســت که آیا درمان شـــناختی-رفتاری بر خودکارآمدی و تاب آوری معتادان مراجعه کننده به کمپ های ترک اعتیاد بهشهر اثربخش است یا خیر.
براساس نتایج ، درمان شـــناختی -رفتاری بر خودکارآمدی و تاب آوری معتادان مراجعه کننده به کمپ های ترک اعتیاد بهشــهر اثربخش بوده و منجر به افزایش خودکارآمدی و تاب آوری شــده اســت .
برای نمونه ، پژوهش اکبری، دلاکه ، و صـــابری (١٣٩٦) نشـــان داد درمان شـــناختی-رفتاری بر خودکارآمدی بیماران تحت درمان متادون تاثیر مثبت داشـــته اســـت .
پژوهش چرمچی، عســـگری، حـافظی، مکونــدی، و بختیـارپور (١٣٩٥) نشـــان داد، درمـان شـــناختی-رفتاری به شـــیوه گروهی باعث کاهش اضـــطراب و افزایش تاب آوری روانی در گروه آزمایش شـــده اســـت .
نتایج پژوهش اکبری (١٣٩٤) نشـــان داد دوره درمانی شـــناختی -رفتاری بر مؤلفه های بهزیســـتی روان شـــناختی معتادان تحت درمان متادون تأثیر مثبت دارد.
پژوهش حاضــر آشــکار کرد که درمان شــناختی رفتاری میتواند خودکارآمدی و تاب آوری را ارتقـا دهـد؛ بـه این معنی که افراد تحت این نوع مداخله میتوانند ســـازگاری خود را با اســترس تقویت نمایند و با تغییرات نامســـاعد زندگی بهترکنار بیایند.