درنگ - مجله یغما ادب و هنر

"و یاد کرده آهنگ آزار او ز توفنده گرداب دریا نهنگ! بیفشردم اندر برش بی امان‌ زدم بوسه بر پیکرش،بی‌درنگ‌ که ناگه،ز کاشانه برشد خروش‌ که:«بر در چه میجوئی ای شوخ شنگ؟!» «فریدون،که مهمان دلبند ماست‌ مبادا که پایش در آید به سنگ!» «چراغی بر افروز و دستش بگیر که دهلیز این خانه،تار است و تنگ!» (*)«درنگ»یا«معاشقه و مغازله در دالان خانه»مجلهء یغما"