چکیده:
طرح مسئله : یکی از راهکارهای افزایش کیفیت محیط ، توجه به موضوع پیاده مداری و حمایت از فعالیت های اجتماعی و فرهنگی است . بدیهی است ارتقای شاخص های پیاده مداری منوط به برنامه ریزی دقیق در عرصه های مختلف و توجه به جزئیات موثر در کیفیت محیط ازجمله فضاهای پشتیبان شبکه پیاده راهی است . یکی از راهبردهای موفقیت طرح های توسعه شهری ، ارزیابی از دیدگاه ساکنان است . در این مقاله بافت مرکزی شهرکرد، به منزله جامعه آماری پژوهش انتخاب و با نمونه گیری به روش کوکران ، عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه پیاده راهی در این محدوده بررسی شده است . هدف : هدف مقاله ، سنجش میزان رضایت ساکنان بافت مرکزی شهرکرد از عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه های پیاده راهی با استفاده از رویکرد نوشهرسازی است . روش : این مقاله از نوع کاربردی ، روش آن توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها، پیمایشی با استفاده از پرسش نامه است . برای تعیین روایی و پایایی پرسش نامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده و تحلیل آن با روش آزمون کروسکال والیس است . نتایج : بررسی موقعیت و عملکرد فضاهای پشتیبان منتخب نشان می دهد پراکنش فضاهای پشتیبان از ساختار پیاده راهی موجود حمایت می کند. بیشترین رضایت مربوط به بناهای تاریخی ، مراکز تجاری و پایانه های حمل ونقل عمومی و کمترین رضایت مربوط به فعالیت های فرهنگی هنری ، فضاهای سبز و فضاهای تفریحی است * نویسنده مسوول es_shieh@iust.ac.ir نوآوری: به نظر می رسد تقویت فضاهای پشتیبان شبکه پیاده راهی رضایت ساکنان را از کیفیت محیط ارتقا می بخشد و گام موثری در مسیر افزایش پیاده مداری است
خلاصه ماشینی:
سنجش عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه پیاده راهی در بافت مرکزی شهرکرد حسین مشرف دهکردی ١، اسمعیل شیعه ١- دانشجو دکترا، گروه شهرسازی ، دانشکده معماری و شهرسازی ، واحد قزوین ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قزوین ، ایران ٢- استاد گروه شهرسازی ، مدرس مدعو دانشگاه آزاد اسلامی قزوین ، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران ، ایران چکیده طرح مسئله : یکی از راهکارهای افزایش کیفیت محیط ، توجه به موضوع پیاده مداری و حمایت از فعالیت های اجتماعی و فرهنگی است .
در این مقاله بافت مرکزی شهرکرد، به منزله جامعه آماری پژوهش انتخاب و با نمونه گیری به روش کوکران ، عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه پیاده راهی در این محدوده بررسی شده است .
هدف : هدف مقاله ، سنجش میزان رضایت ساکنان بافت مرکزی شهرکرد از عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه های پیاده راهی با استفاده از رویکرد نوشهرسازی است .
(Jung, 2017: 36 بررسی های لی و همکاران در کشور کره نشان مـی دهـد اختصـاص کـاربری هـای مناسـب بـه بناهـای تـاریخی هویت بخش ، تعلق بیشتر شهروندان را در پی دارد و در تقویت شبکه های پیاده راهی مـؤثر اسـت ( :٢٠١٧ ,lee et al .
place identity and sustainable urban regeneration: public space in Canberra city centre, international journal of sustainable development and planning, 12 (4), WIT Press London, Pp 734-743.
46- Parajuli, Ayush, Pojani, Dorina, (2017), Barriers to the Pedestrianization of City Centres: Perspectives from the Global North and the Global South, Journal of Urban Design, 23 (1), Taylor & Francis Online, 142-160.