چکیده:
مجله ادبی یغما، در حوزه شعر، با هدف حفظ دستاوردهای کهن و مبارزه با هرگونه بدعت و نوآوری فعالیت خود را آغاز کرد. این درحالی است که سال‌ها از حیات شعر نو گذشته بود و شاعران برجسته‌ای در شعر نیمایی ظهور کرده بودند. مقاله حاضر، با بررسی مسائل نظری مطرح‌شده در زمینه شعر در این مجله و تحلیل آماری، محتوایی شکل و مضمون اشعار آن و مشخص‌کردن شاعرانی که در این مجله به آنان بیش از دیگران توجه شده است، تلاش می‌کند دریابد یغما چقدر در پی‌گیری خط‌مشی‌ای که در اولین شماره‌اش برای خود در زمینه شعر ترسیم کرده، موفق عمل کرده است. آیا توانسته، بی‌اعتنا به جریان نوگرایی، راه سنت را در پیش گیرد یا اینکه از این جریان تاثیر پذیرفته است. نتایج این پژوهش، که با روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی و تحلیل محتوا انجام گرفته است، نشان می‌دهد با اینکه یغما در چاپ اشعار به‌سبک گذشته و همکاری با شاعران متعصب در این زمینه، اهتمام فراوان داشته است و درصد زیادی از اشعار آن را غزل (33 درصد) و قصیده (25 درصد) و مضامین شعری کهن و اخوانیات تشکیل می‌دهد، نتوانسته است به مطالبه مردمی که در زمینه نوگرایی شکل گرفته است بی‌توجه بماند؛ به‌گونه‌ای که برای پاسخگویی به این نیاز روز، به نوآوری‌های محتاطانه دست می‌زند و گاه به‌اقتضای موقعیت، مجبور می‌شود شاعران نوگرا را بستاید و حتی از آنان شعر منتشر کند. بااین‌حال، رعایت جانب کلاسیک‌ها، که قاطبه مخاطبان یغما را تشکیل می‌دهند، باعث می‌شود این کار هرگز در یغما به رویه تبدیل نشود.
خلاصه ماشینی:
نتایج این پژوهش ، که با روش توصیفی ـتحلیلی و تحلیل محتوا انجام گرفته است ، نشان می دهد با اینکه یغما در چاپ اشعار به سبک گذشته و همکاری با شاعران متعصب در ایـن زمینـه ، اهتمام فراوان داشته است و درصد زیادی از اشعار آن را غـزل (٣٣ درصـد) و قـصیده (٢٥ درصد) و مضامین شعری کهن و اخوانیات تـشکیل مـی دهـد، نتوانـسته اسـت بـه مطالبـه مردمی که در زمینه نوگرایی شـکل گرفتـه اسـت بـی توجـه بمانـد؛ بـه گونـه ای کـه بـرای پاسخگویی به این نیاز روز، به نوآوری های محتاطانه دست می زند و گاه به اقتضای موقعیت ، مجبور می شود شاعران نوگرا را بستاید و حتی از آنان شعر منتشر کند.
نتیجه گیری با اینکه دوره انتشار یغما با سال های رشد و رونق شعر نـو مقـارن اسـت ، ایـن مجلـه از همـان اولین شماره موضع خود را درقبال شعر مبتنی بر سنت و مخالف با هرگونـه نـوآوری و بـدعت بیان و ابراز امیدواری می کند که تمام ظرفیت خود را در راه حفظ سنن گذشتگان به کار گیـرد و در مسیر محقق ساختن این هدف ، درصد زیادی از اشعارش را در قالـب هـای قـدیمی چـون غزل و قصیده به چاپ می رساند و بیشتر به شاعرانی اقبال نشان می دهد که با معیارهای کهن مأنوس اند و در کاربرد آن معیارها متعصبانه عمل می کنند.
(
, 
, 
)
