چکیده:
طی دهههای اخیر، تغییرات تکنولوژی گسترده و قابلتوجهی در کشورهای، جهان به وقوع پیوسته است. کشورهای درحالتوسعه، ازجمله ایران نیز همگام با پیشرفتهای تکنولوژیکی در جهان، البته با چند دوره تأخیر، شاهد گسترش تکنولوژی در بخشهای مختلف اقتصادی کشور بودهاند. با وجود مزایا و منافع مختلفی که پیشرفت تکنولوژی بر اقتصاد دارد، اثرات آن بر نرخ بیکاری، آشکار نیست. از یکطرف، پیشرفت تکنولوژی منجر به خلق و ایجاد مشاغل جدید شده و از طرف دیگر، برخی مشاغل قدیمی را از بین میبرد. اختراع ماشینآلات و تجهیزات جدید، نیاز به نیروی کار در برخی از بخشها را کاهش داد؛ چرا که این ابزارها و تجهیزات با سرعت و بازدهی بیشتری، کار و فعالیت مذبور را انجام میدهند. اگر پیشرفتهای تکنولوژی با ساختار بازار کار متناسب باشد و مبتنی بر نیازهای فعالیتهای اقتصادی کشور باشد، میتواند بیکاری در کشور را کاهش دهد. از طرف دیگر، درصورتیکه گسترش تکنولوژی و فنآوری با نیازها و ساختار اقتصادی کشور متناسب نباشد، میتواند اثر منفی بر اشتغال داشته باشد. بر همین اساس، در این مطالعه اثرات پیشرفت تکنولوژی بر نرخ بیکاری در کشور ایران با استفاده از دادههای سری زمانی طی دوره 1353- 1395 مورد ارزیابی و مطالعه قرا ر گرفته است. بهمنظور برآورد الگوهای پژوهش، از روش اقتصادسنجی ARDL استفاده شده است. شواهد تجربی حاصل از برآورد مدلهای پژوهش، نشان داد که پیشرفتهای تکنولوژیکی در اقتصاد ایران، منجر به افزایش نرخ بیکاری شده است؛ چراکه ساختارهای اقتصادی کشور متناسب با پیشرفتهای تکنولوژیکی، نبوده است.
Over the past decades, there has been widespread and significant technological change in countries around the world. Developing countries, including Iran, have been witnessing the spread of technology in various parts of the economy, with several delays, along with technological advances in the world. Despite the benefits of technology advancement to the economy, its effects on unemployment are not obvious. On the one hand, technological advancement leads to the creation of new businesses and, on the other hand, destroys some of the old professions. The invention of new machinery and equipment reduce the need for labor in some parts, because these tools and equipment performed more efficiently and quickly and efficiently. If technological advances are appropriate to the structure of the labor market and are based on the needs of the country's economic activities, it can reduce unemployment in the country. On the other hand, if the expansion of technology does not fit into the needs and economic structure of the country, it can have a negative effect on employment. Accordingly, in this study, the effects of technological progress on unemployment rate in Iran using time series data during 1395-1353 is evaluated. In order to estimate the research model, the ARDL econometric methods have been used. The empirical evidence from the estimation of research models show that technological progress in the Iranian economy led to an increase in unemployment, as the country's economic structures did not fit into technological advancements.
خلاصه ماشینی:
بر همين اساس ، در اين مطالعه اثرات پيشرفت تکنولوژي بر نرخ بيکاري در کشور ايران با استفاده از داده هاي سري زماني طي دوره ١٣٥٣- ١٣٩٥ مورد ارزيابي و مطالعه قرا ر گرفته است .
شواهد تجربي حاصل از برآورد مدل هاي پژوهش ، نشان داد که پيشرفت هاي تکنولوژيکي در اقتصاد ايران ، منجر به افزايش نرخ بيکاري شده است ؛ چراکه ساختارهاي اقتصادي کشور متناسب با پيشرفت هاي تکنولوژيکي، نبوده است .
اگرچه اکثر اقتصاددانان عموما در مورد تأثيرات مثبت بهره وري نيروي کار در بلندمدت بر اشتغال ، توافق دارند، اختلافات قابل توجهي در مورد اين موضوع وجود دارد که آيا رشد بهره وري و تکنولوژي در کوتاه مدت ، بيکاري را افزايش ميدهد يا خير؟ پيشرفت تکنولوژي، اين امکان را ميدهد که بنگاه با مقدار کمتري از عوامل توليد (سرمايه و نيروي کار)، همان ميزان توليد را داشته باشد.
برآورد مدل ARDL در اين قسمت براساس روش ARDL، الگوهاي کوتاه مدت ، تصحيح خطا و بلندمدت اثر تکنولوژي روي نرخ بيکاري به همراه چندين متغير کنترلي، برآورد شده است .
در اين مدل نيز، اثرات بهره وري کل عوامل توليد مشابه بهره وري نيروي کار بر نرخ بيکاري مثبت بوده است .
جدول ٦: نتايج برآورد مدل نرخ بيکاري به روش ARDL با حضور بهره وري کل عوامل توليد متغير ضريب انحراف معيار (به تصویر صفحه مراجعه شود) اثرات بلندمدت متغيرها در اين حالت ، در جدول ٧ ارائه شده است .
٢. نتايج نشان داد که کليه ي شاخص هاي تکنولوژي که در پژوهش استفاده شده است ، اثر مثبتي بر نرخ بيکاري داشته است .