چکیده:
بالاترین جایگاه نزد مسلمین، جایگاه والای حضرت خاتم الانبیا ص است که هیچ جای گزینی ندارد . ب ا تکیه بر اسنا د معتب ر و قطعی بی ن فریقین ، ک ه حاکی ا ز حیات برزخی
انبیاست، تفاوتی بین منزلت پیامبر اسلام، قبل و بعد از رحلت نبوده و تمام مسلمین، حضور در
مضجع نورانی ایشان را با حضور در محضر نورانی اش در زمان حیات مادی برابر دانسته و با
شوق زایدالوصفی به زیارتش شتافته و به دعا و راز و نیاز با خداوند متعال م ی پردازند. با این
حال، اب ن تیمیه حرانی، در قرن هفتم، به طرح نظریاتی پرداخت که نه تنها باور عمومی مسلمین
در زیارت و اظهار ادب در مزار نبوی و... را نادیده گرفته، بلکه غالبا بر آن ها ادعای اجماع هم
کرد. سوال مهم این است که آیا ادعاهای اب ن تیمی ه مبن ی ب ر اتفا ق نظ ر بی ن دانشمندا ن در
دیدگاه های مزبور صادق است؟ این مقاله با روش توصیفی تحلیلی به این موضوع پرداخته و با
تکیه بر آثار اهل سنت، نادرستی غالب ادعاهای یادشده را اثبات م ی کند.