چکیده:
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی الگوی مفهومی رابطه فرسودگی شغلی با خودتنظیمی و نقش میانجیگر اهمالکاری بود. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و روش تحلیل آن از نوع الگویابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مدیران دورههای ابتدایی شهر مشهد منطقه تبادکان تشکیل دادند. از این جامعه با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده به تعداد 240 نفر بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامههای اهمالکاری تاکمن، فرسودگی شغلی مسلش و خودتنظیمی براون و همکاران استفاده شد. یافتههای تحقیق حاکی از آن بودند که فرسودگی شغلی با خودتنظیمی دارای رابطه منفی و معنیدار بوده و با اهمالکاری رابطه مثبت و معنیدار داشته است. همچنین نقش میانجیگر متغیر اهمالکاری شغلی نیز بر اساس یافتههای پژوهش حاضر تأیید شد.
The aim of this study was to investigate the conceptual model of the relationship between job burnout with self-regulation with mediating role of procrastination. The research method in this research was descriptive correlational using structural equation modeling. Statistical population of this study consisted all of the administrators of elementary schools in Mashhad, Tabadkan region. From this population 240 administrators were selected by simple random sampling method. The instroments included Tuckman procrastination, Maslach burnout and Miller and Brown self-regulation questionnaires. The findings suggested that job burnout has negative and significant relationship with self-regulation, and has a positive and significant relationship with procrastination. Also, the mediating role of procrastination has been supported.
خلاصه ماشینی:
رابطه فرسودگی شغلی و خودتنظیمی با توجه به نقش میانجیگر اهمالکاری: یک الگوی ساختاری The Relationship between Job Burnout and Self-Regulation Considering the Mediating Role of Procrastination: An Structural Model محمدرضا بهشتی <FootNote No="35" Text="کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه تهران، تهران، ایران"/> Mohammad Reza Beheshti گویا قدیمی مقدم <FootNote No="36" Text="دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران (نویسنده مسئول) gooya_90@yahoo.
کلیدواژگان: اهمالکاری، خودتنظیمی، فرسودگی شغلی Abstract The aim of this study was to investigate the conceptual model of the relationship between job burnout with self-regulation with mediating role of procrastination.
Keywords: procrastination, self-regulation, job burnout مقدمه خودتنظیمی<FootNote No="38" Text="- self-regulation"/> بهعنوان تلاش در کنترل وضعیت درونی، فرآیندها و کارکرد جهت دستیابی به اهداف بالاتر تعریف شده است (Cole, Logan, & Walker, 2011).
در مهمترین متغیرهایی که به نظر میرسد دارای نقش واسطهگری بین رابطه فرسودگی شغلی با خودتنظیمی بر افراد بهویژه کارمندان سازمان آموزش و پرورش نظیر مدیران میباشند، متغیر اهمالکاری<FootNote No="40" Text="- procrastination"/> شغلی است که در این مقاله مورد بررسی قرارگرفته است.
از جمله مسائل که عمدتاً توسط مربیان، معلمان و مشاوران مطرح میشود، وجود اهمالکاری در انجام تكاليف و مسئوليتها و عدم خودتنظیمی آنها در مديريت و نظارت بر وظايف خود است (Hajhosseini, Gholamali-Lavasani, & Beheshti, 2016).
همچنین نظر به نتیجه تحقیق (2016) Khodabakhshi, Sepahvandi, Shekholeslami, & Habibi بین اهمالکاری و فرسودگی شغلی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد.
با توجه به اهمیت دو مفهوم ارائهشده کمتر تحقیقی به بررسی ارتباط همزمان و واسطهای آنها پرداخته است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی مفهومی رابطه فرسودگی شغلی با خودتنظیمی و نقش میانجیگری اهمالکاری مدیران انجام شده است.